чыгу́н, -у́ і -а́, м.

1. -у́. Сплаў жалеза з вугляродам, больш крохкі, менш коўкі, чым сталь.

Выплаўка чыгуну.

2. -а́. Гаршчок з такога сплаву.

Паставіць ч. у печ.

|| памянш. чыгуно́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м. (да 2 знач.) і чыгу́нчык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 2 знач.).

|| прым. чыгу́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

vórhaben

* vt

1) мець наме́р, збіра́цца

was hast du mórgen vor? — што ты ро́біш за́ўтра?

2) насі́ць спе́раду (пра вопратку)

éine Schürze ~ — быць у фартуху́

3) займа́цца (чым-н.), працава́ць (над чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

obszyć

зак.

1. kogo абшыць каго, нашыць адзення каму;

2. абшыць чым;

obszyć płótnem — абшыць палатном;

3. аблямаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

superlatyw, ~u

м. грам. найвышэйшая ступень;

mówić w ~ach o kim/czym — усхваляць каго/што; захапляцца кім/чым

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

gratulacja

gratulacj|a

ж. віншаванне;

składać komu ~e z okazji czego — віншаваць каго з чым;

moje ~e! — віншую!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wywiązywać się

незак.

1. узнікаць; завязвацца; пачынацца;

2. z czego спраўляцца з чым; выконваць што;

3. хім. вылучацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ubrany

адзеты, апрануты;

być ~m w co — быць апранутым у што; мець на сабе што; быць у чым

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pasjonować się

pasjon|ować się

незак. czym, do czego захапляцца чым;

~uję się piłką nożną — я захапляюся футболам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pomówić

зак.

1. пагаварыць;

2. kogo o co абвінаваціць каго ў чым;

pomówić o niedbalstwo — абвінаваціць у нядбайнасці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

poprzedzać

poprzedza|ć

незак. папярэднічаць чаму; бываць, здарацца, адбывацца перад чым;

pochód ~ła kapela — перад калонай ішоў аркестр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)