жох, ‑а, м.

Разм. Хітры чалавек; ашуканец, прайдзісвет. Скажу вам быль, не плётку, Пра жоха аднаго, Дзяўчаты і малодкі, Пабойцеся яго. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закружы́цца, ‑кружуся, ‑кружышся, ‑кружыцца; зак.

Пачаць кружыцца.

•••

Галава закружылася гл. галава.

Закружылася (закруцілася) у галаве ў кагопра адчуванне кім‑н. галавакружэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засвяці́цца 1, ‑свеціцца; зак.

Сапсавацца ў выніку пападання прамянёў святла (пра святлоадчувальную плёнку, паперу і пад.).

засвяці́цца 2, ‑свеціцца; зак.

Пачаць свяціцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галапу́зы, ‑ая, ‑ае.

Разм. З голым жыватом (звычайна пра дзяцей). — Прэч! Наз-зад, галапузыя чэрці! — зашыпеў на [хлапчукоў] спраўнік і пагразіў шабляй. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гатунко́васць, ‑і, ж.

1. Прыналежнасць да таго ці іншага гатунку (пра тавары, вырабы). Вызначыць гатунковасць прадукцыі.

2. Прыналежнасць да высокага, каштоўнага гатунку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грыбасе́й, ‑ю, м.

Разм. Пра цёплы дробны дождж, які спрыяе росту грыбоў. За акном церусіў дождж, ціхі і цёплы грыбасей. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гу́бна-зубны́, ‑ая, ‑ое.

Які ўтвараецца збліжэннем або змыканнем ніжняй губы з верхнімі зубамі; лабіядэнтальны (пра гукі мовы). Губна-зубны зычны «ф».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

беспрабу́дны, ‑ая, ‑ае.

Моцны, непрабудны (звычайна пра сон). Вёска, натаміўшыся за дзень, спала глыбокім, беспрабудным сном. Сачанка. // перан. Пастаянны, бесперапынны. Беспрабудны п’яніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бібліятэ́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бібліятэкі; належыць бібліятэцы. Бібліятэчны каталог. □ [Андрэй Барысавіч:] — [Маці] нават на фронце кніжніцай была. Пра бібліятэчную работу марыла. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бо́ўдзіла, ‑а, н.

Разм. пагард. Пра чалавека разумова адсталага; недарэка. Стаю, як боўдзіла якое, не ведаючы, што казаць і што рабіць. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)