вулканфі́бра

[ад вулкан(ізацыя) + фібра]

скурападобны матэрыял, які атрымліваюць шляхам вулканізацыі паперы і іншых валакністых матэрыялаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

камбіна́тар

(фр. combinateur)

спрытны дзялок, які дасягае мэты шляхам лоўкіх аперацый, хітрыкаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

коксахі́мія

(ад кокс + хімія)

вытворчасць, звязаная з перапрацоўкай каменнага вугалю шляхам каксавання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

магнітафо́н

(ад магніта- + -фон)

апарат для запісу і ўзнаўлення гукаў электрамагнітным шляхам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пластага́мія

(ад гр. plastos = вылеплены + -гамія)

аб’яднанне аднаклетачных асобін шляхам зліцця цытаплазмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прэс-фо́рма

(ням. Pressform)

прыстасаванне для вырабу аб’ёмных рэчаў, дэталей шляхам прасавання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

жываро́дзячы, ‑ая, ‑ае.

Які дае патомства шляхам нараджэння жывых дзіцянят (пра жывёл, якім увогуле ўласціва адкладанне яец або ікры). Жывародзячая яшчарка. Жывародзячыя рыбы. // Пра расліны, насенне якіх здольна прарастаць на мацярынскай асобіне. Жывародзячыя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скапе́ц, ‑пца, м.

1. Чалавек, які падвергся кастрацыі.

2. Член фанатычнай рэлігійнай секты ў Расіі, якая ўзнікла ў канцы 18 ст. і прапаведавала барацьбу з плоццю шляхам кастрацыі. [У Аляксандра-Неўскай лаўры Яленскі] стаў прыхільнікам фанатычнай секты скапцоў. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спаражні́цца, ‑ражнюся, ‑рожнішся, ‑рожніцца; зак.

1. Стаць пустым, вызваліўшыся ад змесціва. Шклянка за шклянкаю — і бутэлька спаражнілася. Сабаленка.

2. Разм. Выдаліць з арганізма рэшткі ператраўленай ежы.

3. Разм. Пазбавіцца ад цяжарнасці шляхам выдалення плода.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

учо́т, ‑у, М учоце, м.

Рэгістрацыя кадраў, устанаўленне іх наяўнасці. Стаць на партыйны ўчот. Зняцца з учоту.

•••

Учот вэксаляў — крэдытная аперацыя ў капіталістычных дзяржавах, якая ўчыняецца шляхам куплі банкам вэксаляў да сканчэння іх тэрміну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)