вані́ль, ‑і, ж.

1. Трапічная расліна сямейства архідных з пахучымі пладамі.

2. зб. Сушаныя плады гэтай расліны, якія ўжываюцца ў кулінарыі і парфумерыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зла́кавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да злакаў, з’яўляецца злакам. Злакавыя расліны.

2. у знач. наз. зла́кавыя, ‑ых. Тое, што і злакі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кардамо́н, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Шматгадовая трапічная расліна сямейства імбірных.

2. ‑у, зб. Насенне гэтай расліны, якое ўжываюць як вострую прыправу.

[Грэч. kardamōmon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клубні́цы, ‑ніц; адз. клубніца, ‑ы, ж.

1. Шматгадовая травяністая расліна сямейства ружакветных, падобная да суніц.

2. Пахучыя і салодкія чырвоныя ягады гэтай расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ле́кавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лекаў, уласцівы ім; прызначаны для лекаў. Лекавы пах. Лекавая сыравіна. // Які валодае лекавымі ўласцівасцямі. Лекавыя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінантро́пны, ‑ая, ‑ае.

Спец. У выразе: сінантропныя арганізмы — жывёлы, расліны і мікраарганізмы, існаванне якіх у рознай ступені звязана з чалавекам і яго рассяленнем.

[Грэч. syn — разам, сумесна і ántrōpos — чалавек.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэлафа́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да цэлафану; зроблены з цэлафану. Асабліва зацікавіла гасцей цэлафанавая стрэшка. Пад такімі стрэшкамі вырошчваюцца маладыя расліны. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмо́кнуць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не; -мо́к, -кла; зак.

1. Зрабіцца мяккім ад вільгаці.

У вадзе лён адмок.

2. Намокшы, адстаць, аддзяліцца.

Наклейка адмокла.

3. Вымакнуць, прапасці ад лішку вільгаці (пра расліны).

У лагчыне бульба адмокла.

|| незак. адмака́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скрыжава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -жу́ецца; зак.

1. гл. крыжавацца.

2. Спалучыцца адзін з адным у выніку скрыжавання (пра расліны, жывёл).

3. Зрабіць уплыў адзін на аднаго ў выніку скрыжавання (пра мовы, гаворкі; уст.).

|| незак. скрыжо́ўвацца, -аецца.

|| наз. скрыжава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

но́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

1. гл. нага.

2. Апора, стойка (стала, крэсла і пад.).

Н. крэсла.

3. Ніжняя частка грыба або сцябло расліны.

4. Рассоўная частка некаторых інструментаў (спец.).

Н. цыркуля.

◊

Казіная ножка — самаробная папяроса ў выглядзе люлькі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)