3) по́йнтэр -а m., вы́жал -ла m. (паро́да паляўні́чых саба́каў)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
айршы́ры
(англ. Ayrshire = назва графства ў Шатландыі)
малочная парода кароў, выведзеная ў Шатландыі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
арпінгто́н
(англ. Orpington = назва паселішча ў графстве Кент)
парода курэй, выведзеная ў Англіі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
варыялі́т
(ад лац. variola = воспа + -літ)
вулканічная горная парода, якая змяшчае шматлікія варыёлы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
дыятамі́т
(ад дыятамеі)
крамяністая горная парода, якая складаецца пераважна з мікраскапічных панцыраў дыятамей.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
курцха́ар
(ням. kurz = кароткі + Haar = шэрсць)
парода жорсткашэрсных нямецкіх лягавых сабак рознай масці.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
той-тэр’е́р
(ад англ. toy = цацка + тэр’ер)
парода паляўнічых сабак з групы тэр’ераў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
эрдэльтэр’е́р
(англ. Airedale terrier)
парода службовых сабак з групы тэр’ераў, выведзеная ў Англіі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Туф ‘горная парода, якая служыць у якасці будаўнічага матэрыялу’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). Праз рускую (туф) ці польскую (tuf) мову з нованям.Tuff ‘тс’, запазычанага з італ.tufo, якое з лац.tōfur (tōphus), tūfus; крыніца паходжання для апошніх бачыцца ў оскска-ўмбрскіх дыялектах (Фасмер, 4, 127; Голуб-Ліер, 493; Арол, 4, 121; ЕСУМ, 5, 686).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Бірко́вы ’танкарунны (аб авечках)’ (Влад.). Бясспрэчна, звязана з укр.би́рка, би́рька ’авечка’ і выклічнікамі, якімі завуць або адганяюць авечак: укр.бир, бирь‑бирь, рус.бы́рка ’авечка; авечая шкура’, быр‑быр, бырь‑бырь (выклічнік). Слова гэта не зусім яснага паходжання, ёсць у многіх мовах. Параўн. рум.bircă, bîrcă, bercă і г. д. ’парода авечак’, bîrcă‑bîrcă (выклічнік), венг.birka ’авечка’, чэш.birka, burka, bira ’парода авечак’. Таксама выклічнік вядомы ў многіх мовах. Да этымалогіі і магчымай гісторыі слова гл. Махэк₂, 54 (у аснове ляжыць выклічнік); Рудніцкі, 124; Кніежа, 92; Тамаш, 117–118; MESz, 1, 304–305. Врабіе (RornSl., XIV, 136) непераканаўча бачыць крыніцу ўсх.-слав. выклічніка ў рум.bîr, bîrr (супраць гэтага геаграфія слова). Да праблематыкі пытання параўн. яшчэ Клепікава, Паст. терм., 54–59; Губшмід, Этимология, 1967, 245–246.