шнурава́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаецца, служыць для шнуравання. Шнуравальная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрарухаві́к, ‑а, м.

Электрычная машына, якая пераўтварае электрычную энергію ў механічную.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брукава́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Брукаваная дарога, шаша. Калі наша машына звярнула з брэсцкага асфальту і пайшла ўздзенскай брукаванкай, мне чамусьці захацелася, каб машына ішла як найпавальней. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Mánnschaftswagen

m -s, -

1) паліцэ́йская машы́на; вайск. бронетранспарцёр

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вы́каціцца, -качуся, -кацішся, -каціцца; зак.

1. Коцячыся, выйсці, выпасці адкуль-н.

Мяч выкаціўся на дарогу.

2. Тое, што і выкаціць (у 2 знач.; разм.).

З-за павароту выкацілася машына.

|| незак. выко́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ГРУЗАПАДЫМА́ЛЬНЫ КРАН,

машына перыядычнага дзеяння для пад’ёму і перамяшчэння на невял. адлегласці грузаў. Гл. Пад’ёмны кран.

т. 5, с. 455

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

radiowóz, ~ozu

radiow|óz

м. машына з радыёўстаноўкай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dźwigarka

ж. пад’ёмны кран; грузапад’ёмная машына; лябёдка; дамкрат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

froterka

ж.

1. палацёр (машына);

2. націранне падлогі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

car [kɑ:] n.

1. (легкавы́) аўтамабі́ль; (аўта)машы́на

2. AmE ваго́н;

a dining car ваго́н-рэстара́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)