інта́лія

(іт. intaglio = разьба)

разьблёны камень з паглыбленым рэльефным адлюстраваннем (параўн. камея); гл. таксама гема.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кабашо́н

(фр. cabochon)

каштоўны камень, якому пры шліфоўцы нададзена форма выпуклай з аднаго боку лінзы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ля́піс

(лац. lapis = камень)

азотнакіслае серабро, крышталічны парашок, які выкарыстоўваецца ў медыцыне як процізапаленчы сродак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сардані́кс

(гр. sardonyks)

мінерал, каштоўны камень з малочна-белымі і бура-чырвонымі палоскамі; разнавіднасць агату.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

keystone

[ˈki:stoʊn]

n.

1) наро́жны ка́мень

2)

а) асно́ва f., найважне́йшая ча́стка чаго́-н.

б) істо́тны, гало́ўны пры́нцып

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ляск ’звонкі гук, які ўтвараецца пры ўдары металічным прадметам аб метал, камень і інш.’, ’рэзкі, сухі гук пры ўдары, сутыкненні’ (ТСБМ, Касп.). Укр. ляск, рус. лязг. Усх.-слав. гукаперайманне (Бернекер, 1, 702).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

брусо́к, -ска́ м.

1. (точильный камень) брусо́к, осело́к;

2. (четырёхгранный продолговатый кусок чего-л.) брусо́к;

б. мы́ла — брусо́к мы́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

про́шча, ‑ы, ж.

Уст. Месца (крыніца, камень і пад.), надзеленае, паводле ўяўленняў веруючых, надзвычайнай сілай. — Гэта не царква, а прошча, — тлумачыць бацька, — ля яе крыніца была, але цяпер яна абсунулася і пяском засыпалася. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́воротить сов.

1. (поворачивая, вытащить) вы́вернуць, мног. павываро́чваць;

вы́воротить ка́мень из земли́ вы́вернуць ка́мень з зямлі́;

2. (вывихнуть) разг. вы́круціць, мног. павыкру́чваць, вы́вернуць, мног. павываро́чваць;

3. (наизнанку) разг. вы́вернуць, мног. павываро́чваць;

вы́воротить тулу́п ше́рстью наве́рх вы́вернуць кажу́х по́ўсцю наве́рх;

4. (опрокинуть) прост. абярну́ць, мног. паабаро́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вяршня́к ’верхні касяк акна’ (Касп.); ’верхняя частка дрэў’ (КТС), рус. том. вершня́к ’верхні касяк акна, дзвярэй’, славен. vŕšnjak ’верхні камень вадзянога млына’. Узнікла ў выніку субстантывацыі прыметніка vьrx‑ьnь пры дапамозе суф. ‑ʼakъ.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)