illumine

[ɪˈlu:mən]

1.

v.t.

1) асьвятля́ць

2) прасьвятля́ць, дава́ць асьве́ту; натхня́ць

2.

v.i.

ясьне́ць; разгара́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

blurb

[blɜ:rb]

informal

1.

n.

каро́ткая даве́дка (пра кні́гу, фільм)

2.

v.t.

апавяшча́ць, дава́ць абве́стку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bribe

[braɪb]

1.

n.

ха́бар, по́дкуп -у m.

2.

v.t.

падкупля́ць; дава́ць або́ прапанава́ць ха́бар

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

naturalize

[ˈnætʃərəlaɪz]

v.t.

1) натуралізава́ць (-ца), дава́ць (атры́мваць) пра́ва грамадзя́нства

2) запазыча́ць (чужы́я сло́вы, звы́чаі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gratify [ˈgrætɪfaɪ] v. fml задавальня́ць, дава́ць задавальне́нне; ра́даваць;

it gratified me to know… я з задавальне́ннем даве́даўся…;

Their invitation gratifi ed me. Іх запрашэнне ўзрадавала мяне.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hinder [ˈhɪndə] v.

1. (from) заміна́ць, перашкаджа́ць (каму-н./чаму-н.), не дава́ць рабі́ць (што-н.)

2. затры́мліваць;

She was hindered by rain. Яе затрымаў дождж.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sanitize, BrE -ise [ˈsænɪtaɪz] v. fml

1. derog. на дава́ць прысто́йнасць, рабі́ць больш прыма́льным;

They sanitized my report. Яны падправілі мой даклад.

2. паляпша́ць саніта́рныя ўмо́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wreak [ri:k] v. (wreaked or wrought) fml выліва́ць (гнеў), дава́ць во́лю (пачуццю);

wreak vengeance on smb. по́мсціць каму-н.;

wreak havoc with smth. знішча́ць што-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

yield​2 [ji:ld] v.

1. дава́ць (ураджай, вынікі і да т.п.)

2. fml саступа́ць; паддава́цца, здава́цца;

yield to temptation паддава́цца спаку́се;

yield consent даць (вы́мушаную) зго́ду

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Пазы́чыць ’даць каму-н. што-н. у доўг; узяць у каго-н. што-н. у доўг, на час’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Яруш., Шпіл., Мядзв., Бессон., Шат.), позы́чыць (ТС). Рус. зах. позы́чить ’тс’, ст.-рус. позычити (XIV ст.). З польск. pożyczyć ’браць, даваць у доўг’ ад pożytek ’карысць, выгада’ (Фасмер, 3, 304). Адносна ‑з‑ гл. зычыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)