насці́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які будуецца як насціл. Насцільная дарога.

2. Спец. Які рухаецца амаль паралельна паверхні зямлі на невялікай вышыні (пра палёт куль, снарадаў і пад.). Насцільны агонь.

3. Спец. Які ідзе амаль па прамой лініі, плаўны. Насцільны скачок.

4. Абл. Які падае шчыльна (пра дождж). Росна. Золка. Пад ранак Выпаў дожджык насцільны. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

начы́сціць, ‑чышчу, ‑чысціні, ‑чысціць; зак.

1. што. Старанна вычысціць. Язэп папрасіў Дашу прышыць белы каўнерык, а сам да бляску начысціў гузікі, спражку на рамяні, зорку на пілотцы, медалі. Асіпенка.

2. чаго. Чысцячы, нарыхтаваць у якой‑н. колькасці. Начысціць рыбы. □ Маці з Маняй начысцілі бульбы, расклалі на камінку агонь і паставілі чыгунок на трыножнік. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цу́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Кароткі кусочак дрэва. Цётка Яніха раптам пачала расшпільваць цуркі-гузікі ў кажусе. Каліна. / Пра кароткі кусочак галінак маліны, парэчак і пад. Галіна ўзяла лучыну, распаліла агонь у жалезнай пячурцы, наліла шырокі жоўты гляк вадою і паставіла яго зверху на пячурку. У гляк кінула малінавых цурак. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цяплі́ць, цяплю, цепліш, цепліць; незак., каго-што.

Абаграваць якое‑н. памяшканне, палячы ў печы або раскладаючы агонь. У пятніцу пасля абеду аканом загадаў цяпліць лазню для мужчын. Чарнышэвіч. // перан. Рабіць мякчэйшым, ласкавым; саграваць (душу, сэрца). Вятрыска па вокнах снегам Хвастаў, замятаў шашу. А тут было ўтульна ад смеху — Таго, што так цепліць душу! Арочка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мінарэт ’вежа мячэці’ (ТСБМ). У літар. бел. мову прыйшло з польск. minaret або з рус. минарет, якія (праз ням. Minarett ці франц. minaret) прыйшлі з тур. minare < араб. mināra ’мінарэт’, — першапачаткова manāra ’месца, дзе гарыць агонь або ёсць святло, маяк’ (Фасмер, 2, 623). Аднак ёсць тур. minaret ’месца на вежы, з якога муэдзін ззывае на малітву’. Відавочна, лексема магла б быць вядомай у бел. гаворках тых населеных пунктаў, дзе пражывалі бел. татары.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перакрыжава́ны

1. прич. перекрещённый, скрещённый;

2. прич., перен. скрещённый;

3. прил. перекрёстный;

п. до́пыт — перекрёстный допро́с;

○ п. аго́нь — воен. перекрёстный ого́нь;

~ная ры́фма — лит. перекрёстная ри́фма;

~нае апыле́нне — бот. перекрёстное опыле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sputter

[ˈspʌtər]

1.

v.i.

1) шыпе́ць, трашчэ́ць (пра аго́нь), сквірчэ́ць (пра сква́ркі)

2) пы́рскаць, плява́цца, выплёўваць

3) лапата́ць

2.

n.

1) шыпе́ньне n., трэ́скат -у m.; сквірчэ́ньне n.

2) лапата́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

стыхі́я

(гр. stoicheion)

1) адзін з асноўных элементаў прыроды (вада, зямля, паветра, агонь) у антычнай філасофіі;

2) з’явы прыроды, якія праяўляюцца як магутная разбуральная сіла (напр. марская с.);

3) перан. неарганізаваная сіла, якая дзейнічае ў сацыяльным асяроддзі (напр. с. інфляцыі);

4) перан. прывычнае асяроддзе (напр. свая с.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

перакі́нуцца

1. (пераскочыць) hinüberspringen* vt (s);

2. (распаўсюдзіцца) sich verbréiten; übergréifen* vt (пра агонь і г. д.);

3. (кідаць адзін аднаму) sich (D) zúwerfen* vt;

4.:

перакі́нуцца па́рай слоў éinige Wórte wéchseln

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

во́гнішча н

1. Schéiterhaufen m -s, - (агонь інквізіцыі); Lágerfeuer n -s, - (бівачнае);

раскла́сці во́гнішча ein Féuer ánzünden [entfáchen];

2. (месца, дзе было вогнішча) Féuerstelle f -, -n; Brándstätte f -, -n, Brándfläche f -, -n (пажарышча).

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)