кракадзі́лаў, ‑ава.

Які належыць кракадзілу. Кракадзілава яйцо. Кракадзілава скура.

•••

Кракадзілавы слёзы гл. сляза.

Ліць кракадзілавы слёзы гл. ліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́рица ку́рыца, -цы ж.; мн. ку́ры, -рэ́й;

◊

мо́края ку́рица мо́края ку́рыца;

ку́рам на́ смех кура́м на смех;

яйцо́ ку́рицу у́чит яйцо́ ку́рыцу ву́чыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Hóden

m -s, - анат. (семяво́е) яйцо́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ко́ка ​1, ‑а, н.

Дзіц. Яйцо.

ко́ка ​2, ‑і, ДМ коцы, ж.

Тое, што і какаінавы куст (гл. куст).

[Ісп. coca.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АА...

(грэч. ōon яйцо),

частка складаных слоў, якая паказвае на адносіны да яйца (яйцаклеткі), напр., аагамія, ааспора.

т. 1, с. 7

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

яе́чка, -а, мн. -і, -чак, н.

1. гл. яйцо.

2. Парная мужчынская палавая залоза, што выпрацоўвае мужчынскія палавыя клеткі, а таксама адзін з органаў унутранай сакрэцыі ў чалавека і млекакормячых.

◊

Як яечка (разм.) — пра што-н. добра зробленае, прыгожае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

су́чка I ж., уменьш., разг. су́чка;

◊ з-пад су́чкі яйцо́ ўкра́дзе — погов. из-под су́чки яйцо́ ута́щит

су́чка II ж., обл. са́нки, подса́нки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

приболта́ть сов., прост. падкалаці́ць;

приболта́ть яйцо́ в те́сто падкалаці́ць це́ста я́йкам;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

яи́чко

1. уменьш. яе́чка, -ка ср.;

2. анат. яйцо́, -ца́ ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́клад, ‑а, М ‑дзе; мн. паклады, ‑оў; м.

Яйцо або прадмет, падобны на яго, які кладуць там, дзе хочуць каб несліся куры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)