The nobs live in those big houses. Важныя шышкі жывуць у тых вялікіх дамах.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
oficjel
м.разм.
1. афіцыйная асоба;
2.іран.. вялікая шышка; важная птушка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
сасно́вы Kíefern-; Fähren-;
сасно́вы бор Kíefernwald m -(e)s, -wälder;
сасно́вая смала́ Kíenharz n -es;
сасно́вая шы́шка Kíefernzapfen m -s, -, Kíenapfel m -s, -äpfel
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Knóllef -, -n, Knóllenm -s, -
1) камя́к, камячо́к
2) клу́бень
3) шы́шка, гуз, на́расць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Марму́ль1 ’жорны, млыновыя камяні’ (Федар. 6). З польск.marmul, якое ў выніку распадабнення з marmur. Да ма́рмур (гл.).
Марму́ль2 ’пухліна на целе’ (Нікан.). З укр.моргуля, мордуля ’шышка, пухліна’. Да ўкр.варгу́ля ’шышка, гуля на ствале дрэва’, якое да варга ’губа’ < і.-е.*u̯erg‑ (ЕСУМ, 1, 333).
Марму́ль3 ’буркун, негаваркі’ (в.-дзв., докш., лід., гродз., Сл. ПЗБ), ’нелюдзімы, бурклівы чалавек’ (Федар. 6), ’чалавек, марудны ў рухах і ў словах’ (КЭС, лаг.). Балтызм. Параўн. marmùklis ’той, хто бурчыць’, marmūnas ’той, хто гаворыць невыразна ў нос’. Сюды ж мармуць, мурмуць ’маўклівы чалавек’ (Крыў., Са сл. Дзіс.), утвораны пры дапамозе суфікса ‑ūtis ад marmė̃ti, murmė̃ti ’мармытаць, няясна гаварыць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Булава́ ’булава’ (БРС), ’булдавешка’ (Сцяшк. МГ). Рус.булава́, укр.булава́, польск.buława. Фасмер (1, 237) лічыць, што гэта вытворнае ад слав.*bula ’гуз, шышка, булдавешка’. Слаўскі (50) думае пра запазычанне. Гл. яшчэ Шанскі, 1, Б, 221. Сюды і була́ўка ’біч у цэпе’ (ДАБМ, 828).
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Zápfen
m -s, -
1) заты́чка
2) тэх. ца́пфа, шып, чоп; шво́ран
3) шы́шка (хваёвая)
4) лядзя́ш
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Булы́шка лугавое ўзвышша’ (Касп.). Параўн. рус.дыял.булы́га ’дзікі камень, валун; палка, дубіна; пустэча’. Краўчук, БЛ, 1975, 7, 67. Аснова бул‑ лічыцца роднаснай з рус. і інш. булава́, ням.Beule ’шышка’. Гл. Ільінскі, РФВ, 61, 240; Праабражэнскі, 1, 52–53; Фасмер, 1, 239. Гл. яшчэ Шанскі, 1, Б, 223.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кукуру́за ’травяністая расліна сямейства злакавых’ (ТСБМ). Укр.кукурудза, рус.кукуруза, балг.кукуруз, серб.-харв.куку̀руз, славен.kukurúza, польск.kukurudza. Балканскі эпіцэнтр распаўсюджання відавочны. Таму ў якасці крыніцы можна прыняць рум.cucuruz, якое мела першапачатковае значэнне ’яловая шышка’, што добра адпавядае знешняму віду пачатка кукурузы (параўн. Корш, AfslPh, 9, 521).