кага́л, -у, м.

1. Яўрэйскае абшчыннае самакіраванне і сама абшчына ў Польшчы ў 16—19 стст. (гіст.).

2. перан. Шумны натоўп, зборышча (разм.).

Сход нагадваў бязладны к.

3. у знач. прысл. кага́лам. Сумесна, гуртам, усе разам (разм).

Усе к. патрабуюць чагосьці.

|| прым. кага́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гаваркі́, гаварлі́вы

1. (ахвочы пагаварыць) gesprächig, rédselig; geschwätzig (груб.);

2. (шумны) belébt, geräuschvoll

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

tósend

a бурлі́вы, шу́мны

~er Béifall — бу́рныя во́плескі [апладысме́нты]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

uproarious [ʌpˈrɔ:riəs] adj. шу́мны, бу́рны;

uproarious applause бу́рныя апладысме́нты;

burst into uproarious laughter мо́цна зарагата́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тлу́мны

1. (які прыводзіць да адурэння) benébelnd, betäubend, ábstumpfend;

2. (шумны, гаманлівы) lärmend, laut

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

га́ўбіца, ‑ы, ж.

Гармата са ствалом сярэдняй паміж пушкай і марцірай даўжыні; страляе навесным агнём. А час ляціць, як шумны снарад, пушчаны на артылерыйскім палігоне з шыракаротай гаўбіцы. Паслядовіч.

[Ням. Haubitze.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грукатлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Які стварае грукат; шумны. Грукатлівы вадаспад. □ Вера ішла асцярожна. Пачуўшы наперадзе цяжкія, грукатлівыя крокі, адступіла за куст. Асіпенка. // Напоўнены грукатам, шумам. [Сонца] асвятляла .. грукатлівую, дымную зямлю. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фуро́р, ‑у, м.

Шумны публічны поспех; бурнае праяўленне захаплення кім‑, чым‑н. Зрабіць фурор сваім выступленнем на конкурсе. □ Усюды, куды трапляла «Кніга быція» Крапівы, яна рабіла сапраўдны фурор. Таўлай.

[Ад лац. furor — шаленства, нястрымнасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

roaring

[ˈrɔrɪŋ]

adj.

1) шу́мны, бу́рны, крыклі́вы

2) ажы́ўлены, кіпу́чы

a roaring business — кіпу́чы га́ндаль

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

фуро́р

(лац. furor = апантанасць)

шумны публічны поспех (напр. выклікаць ф.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)