муніцыпа́льны städtisch, Geméinde-;

муніцыпа́льны чыно́ўнік Kommunálbeamte (sub) m -n, -n;

муніцыпа́льныя вы́бары Geméindewah len pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

санаві́ты

1. санови́тый, сано́вный;

с. чыно́ўнік — санови́тый (сано́вный) чино́вник;

2. перен. санови́тый, почте́нный;

с. вы́гляд — санови́тая (почте́нная) нару́жность

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́мер-фур’е́р

(ням. Kammerfurier)

прыдворны чыноўнік шостага рангу ў царскай Расіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

столанача́льнік, ‑а, м.

У дарэвалюцыйнай Расіі — чыноўнік, начальнік стала (у 4 знач.). Франтаваты пісец, ад якога пахла капеечнай французскай вадой, прынёс у кабінет столаначальніка яго, Гольц-Мілера, прашэнне. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

clerk [klɑ:k] n.

1. клерк, канто́рскі слу́жачы

2. чыно́ўнік, сакрата́р

3. AmE прадаве́ц; прадаўшчы́ца (у магазіне)

4. AmE дзяжу́рны адміністра́тар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

экзеку́тар, ‑а, м.

1. Чыноўнік, які загадваў гаспадарчымі справамі і наглядам за знешнім парадкам у якой‑н. дзяржаўнай установе царскай Расіі.

2. Уст. Той, хто ўчыняў экзекуцыю або кіраваў ёю.

[Ад лац. exsecutor — выканаўца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

desk [desk] n.

1. пісьмо́вы стол; канто́рка;

He has a desk job. Ён чыноўнік.

2. па́рта (у школе)

3. пункт (даведачны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бальі́

(фр. bailli)

каралеўскі чыноўнік, які кіраваў судова-адміністрацыйнай акругай у сярэдневяковай Францыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

функцыяне́р

(ням. Funktionär, ад лац. functio, -onis = выкананне)

работнік адміністрацыйнага або партыйнага апарата, чыноўнік.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

чыну́ша, ‑ы, м.

Разм. пагард. Чыноўнік, бюракрат. Асабліва радавала.. [Лабановіча] тая акалічнасць, што зкзаменатарам назначаўся не інспектар народных вучылішч, сухі і бяздушны чынуша, а выкладчык, які ў свой час быў таксама настаўнікам пачатковай школы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)