human

[ˈhju:mən]

1.

adj.

1) людзкі́, чалаве́чы

human race — людзкі́ род

human being — людзка́я істо́та

2) чалаве́чы, уласьці́вы, характэ́рны для чалаве́ка

it’s human to err — чалаве́ку ўласьці́ва памыля́цца

2.

n.

чалаве́чая істо́та; асо́ба f., чалаве́к -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

humanly [ˈhju:mənli] adv.

1. у ме́жах чалаве́чых сіл;

It is humanly impossible. Гэта вышэй за чалавечыя сілы.

2. па-чалаве́чы;

be humanly fallible мець уласці́выя чалаве́ку сла́басці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паро́німы

(ад пара- + гр. onyma = імя)

словы, блізкія па марфалагічнаму складу і гучанню, але розныя па значэнню (напр. «чалавечы» і «чалавечны»).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эмпіры́я

(гр. empeiria = вопыт)

1) чалавечы вопыт, успрыманне знешняга свету органамі пачуццяў, 2) назіранне ў натуральных умовах у адрозненне ад эксперыменту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гірудзі́н

(ад лац. hirudo, -dinis = п’яўка)

рэчыва, якое знаходзіцца ў слінных залозах медыцынскай п’яўкі і пры ўвядзенні ў чалавечы арганізм перашкаджае згусанню крыві.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

fleshly

[ˈfleʃli]

adj.

1) цяле́сны

2) фізы́чны; юрлі́вы

3) дача́сны; сьмяро́тны; чалаве́чы

4) сьве́цкі

5) Obsol. сы́ты, таўсты́, то́ўсты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ро́спачны, ‑ая, ‑ае.

У якім адчуваецца роспач; поўны роспачы. Нечакана балота абудзіў роспачны чалавечы крык. Дуброўскі. Чалавечае ж жыццё павінна быць заўсёды на віду ў іншых, тады нават у самыя горкія, часам роспачныя хвіліны яно не бывае такое цяжкае. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nieludzko

не па-чалавечы; не па-людску;

nieludzko zmęczony — страшэнна стомлены

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

чы́ннік м. Fáktor m -s, -tóren; Momént n -(e)s, -e;

вызнача́льны чы́ннік bestímmender Fáktor;

чалаве́чы чы́ннік Fáktor Mensch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

слупяне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

Разм. Траціць здольнасць рухацца; заміраць, нямець ад моцнага ўзрушэння, хвалявання і пад. Усе адразу слупянеюць — у руках хлопчыка чалавечы чэрап. Асіпенка. — Рукі ўгору! — камандуе Сяргей і, выхапіўшы з кішэні новенькі наган, цэліцца ў акно. Хлопцы слупянеюць. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)