бязмо́ўны, -ая, -ае.

1. Пазбаўлены магчымасці гаварыць.

Бязмоўная жывёліна.

2. Маўклівы, баязлівы, які не адважыцца слова сказаць.

Ён стаў пануры і б.

3. перан. Ціхі, напоўнены цішынёй.

Б. лес.

|| наз. бязмо́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тацытро́н

[ад лац. taci(tus) = таемны, ціхі + -трон]

разнавіднасць тыратрона.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

транквіліза́тар

(ад лац. tranquillus = ціхі, спакойны)

тое, што і нейралептыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цішэ́йшы прым. (выш. ст. ад ціхі) léiser, rúhiger

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ці́хенькі, ‑ая, ‑ае.

Памянш.-ласк. да ціхі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аняме́лы, -ая, -ае.

І. Які стаў нямым, страціў здольнасць гаварыць.

2. Які стаў нерухомым.

А. стан.

3. Ціхі, пазбаўлены якіх-н. гукаў.

Анямелае поле.

4. Які страціў адчувальнасць, здранцвелы.

Анямелыя ногі.

|| наз. аняме́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wíndstill

a

1) ці́хі, бязве́траны

2) ці́хі, захава́ны ад ве́тру

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

цішэ́йшы, ‑ая, ‑ае.

Выш. ст. да прым. ціхі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нямы́, -а́я, -о́е.

1. Пазбаўлены здольнасці гаварыць.

Нямое дзіця.

Школа для нямых (наз.).

2. перан. Маўклівы, ціхі.

Нямая цішыня.

3. перан. Скрыты, затоены.

Н. папрок.

○

Нямая карта — вучэбная геаграфічная карта без абазначэння назваў.

Нямое кіно — неагучанае кіно.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

hushed [hʌʃt] adj.

1. ці́хі (пра месца)

2. прыглу́шаны (пра голас)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)