тэрмі́я

(ад гр. thermos = цёплы)

адзінка цяпла, роўная адной мегакалорыі (10​6 калорый).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Schirókko

m -s, -s ве́цер «шыро́ка» (цёплы міжземнаморскі вецер)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Föhn

m -(e)s, -e фён (цёплы, сухі вецер)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

паго́длівы, ‑ая, ‑ае.

Добры, ясны, цёплы. За акном святлеў ясны пагодлівы ранак. Гартны. Стаіць позняя, але пагодлівая і ціхая восень. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зефі́р, ‑у, м.

1. Паэт. Цёплы, лёгкі ветрык.

2. Баваўняная тканіна для бялізны. Кашуля з зефіру.

3. Сорт лёгкай фруктовай пасцілы.

[Ад грэч. zephyros — заходні вецер.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэ́рміка

(ад гр. thermos = цёплы)

навука, якая займаецца пытаннямі ўтварэння, акумуляцыі і выдзялення цяпла.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нагрэ́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад нагрэць.

2. у знач. прым. Які нагрэўся, гарачы або цёплы. Нагрэтае паветра. Нагрэтая зямля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэ́рмас

(гр. thermos = цёплы)

пасудзіна асобай будовы для падтрымання пастаяннай тэмпературы таго, што ў ёй змешчана.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэрмі́чны

(ад гр. thermos = цёплы, гарачы)

звязаны з прымяненнем цеплавой энергіі (напр. т-ая апрацоўка металаў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

імшы́ць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; незак., што.

Перакладваць мохам бярвёны, ставячы цёплы будынак. Імшыць хату. □ Вось і хата: дзед яшчэ імшыў Зруб яе смалісты, сукаваты. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)