Кірпі́чча ’цэгла’ (Касп., Мат. Гом., З нар. сл.). Гл. кірпіч.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

firebrick

[ˈfaɪrbrɪk]

n., pl. -s or coll. -brick

во́гнетрыва́лая цэ́гла

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

недапа́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад недапаліць.

2. у знач. прым. Недастаткова, не поўнасцю абпалены. Недапаленая цэгла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

licówka

ж. абліцоўка (цэгла, плітка)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кирпи́ч м.

1. цэ́гла, -лы ж.;

2. (одна штука) цаглі́на, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сыре́ц сырэ́ц, -рцу́ м.;

кирпи́ч-сыре́ц цэ́гла-сырэ́ц;

шёлк-сыре́ц шоўк-сырэ́ц.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сырцо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сырцу, з’яўляецца сырцом. Сырцовая цэгла. // Зроблены з сырцу. Сырцовай пугаю ўсё сцёбаў каня. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сырэ́ц, -рцу́ м. сыре́ц;

цэ́гла-с. — кирпи́ч-сыре́ц;

шоўк-с. — шёлк-сыре́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Máuerstein

m -(e)s, -e (чырво́ная) цэ́гла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

цаге́льня, ‑і, ж.

Прадпрыемства, на якім вырабляецца цэгла. Працаваць на цагельні. □ Самае важнае, каб цагельня справілася, каб быў заўсёды запас цэглы... Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)