галакто́за, ‑ы, ж.

Просты цукар, які з’яўляецца састаўной часткай лактозы (малочнага цукру).

[Ад грэч. gala (galaktos) — малако.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

левулёза, ‑ы, ж.

Спец. Цукар, які змяшчаецца ў мёдзе, салодкіх пладах; фруктоза.

[Ад лац. laevus — левы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цукразаво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Завод, на якім вырабляецца цукар (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Karamélzucker

m -s па́лены цу́кар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Róhrzucker

m -s трысняго́вы цу́кар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Rübenzucker

m -s бурако́вы цу́кар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Würfelzucker

m -s пі́лены [кускавы́] цу́кар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

zúckersüß

a сало́дкі як цу́кар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ко́лотый​I ко́латы; см. коло́ть​I;

ко́лотый са́хар ко́латы цу́кар.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

унакла́дку, прысл.

Разм. Палажыўшы цукар у чай, кофе і пад., у адрозненне ад упрыкуску.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)