набажэ́нства, ‑а, н.

Царкоўная служба, богаслужэнне. Сёння ў касцёле першае набажэнства. Колас. Як пачалося набажэнства і выпаў час адпачыць, .. [званар] прысеў на невялікі ўслон.. і закурыў. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

феада́льна-царко́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. феада́льна-царко́ўны феада́льна-царко́ўная феада́льна-царко́ўнае феада́льна-царко́ўныя
Р. феада́льна-царко́ўнага феада́льна-царко́ўнай
феада́льна-царко́ўнае		 феада́льна-царко́ўнага феада́льна-царко́ўных
Д. феада́льна-царко́ўнаму феада́льна-царко́ўнай феада́льна-царко́ўнаму феада́льна-царко́ўным
В. феада́льна-царко́ўны (неадуш.)
феада́льна-царко́ўнага (адуш.)		 феада́льна-царко́ўную феада́льна-царко́ўнае феада́льна-царко́ўныя (неадуш.)
феада́льна-царко́ўных (адуш.)
Т. феада́льна-царко́ўным феада́льна-царко́ўнай
феада́льна-царко́ўнаю		 феада́льна-царко́ўным феада́льна-царко́ўнымі
М. феада́льна-царко́ўным феада́льна-царко́ўнай феада́льна-царко́ўным феада́льна-царко́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паніхі́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Царкоўная служба па нябожчыку. Мясцоваму папу прапанавалі справіць паніхіду.. Гугнявы поп пачаў маліцца за рабоў божых. Новікаў.

•••

Грамадзянская паніхіда — жалобны мітынг.

[Ад грэч. pannychis — усяночная.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

liturgy

[ˈlɪtərdʒI]

n., pl. -gies

літургі́я f., царко́ўная багаслу́жба, абе́дня f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

patrimony

[ˈpætrəmoʊni]

n., pl. -nies

1) спа́дчына

2) царко́ўная або́ манасты́рская маёмасьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

апо́стал м.

1. рэл. Apóstel m -s, -, Jünger m -s, -;

2. (царкоўная кніга) die Apóstelgeschichte, Epísteln pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

царко́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да царквы (у 1 знач.), звязаны з рэлігіяй, царквой, набажэнствам. Царкоўны прыход. Царкоўнае вучэнне. Царкоўныя кнігі. Царкоўная музыка. // Які належыць царкве. Царкоўныя землі. // Які праводзіцца царквою, у царкве (у 2 знач.). Царкоўны шлюб.

2. Які мае адносіны да царквы (у 2 знач.). Царкоўная вежа. □ Гэта быў, трапіўшы сюды па непаразуменню, царкоўны стараста суседняга сяла. Лынькоў. Раненька, як толькі сонечныя пр[амя]ні пазалацілі царкоўныя крыжы, ударылі званы. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаадрачэ́нне, ‑я, н.

Свядомае адмаўленне ад асабістых выгад у імя каго‑, чаго‑н. Скарына — выдатны тып вучонага-гуманіста, якому чужой была афіцыйная царкоўная мараль з яе пропаведдзю самаадрачэння і пакорлівасці. Алексютовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міне́я

(гр. meniaios = месячны)

царкоўная кніга з тэкстам набажэнстваў на кожны дзень месяца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

про́лаг

(гр. prologos)

царкоўная кніга, якая змяшчае жыція святых, павучанні, размешчаныя па днях года.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)