wattle [ˈwɒtl] n.

1. пляце́нь

2. лазня́к, пруткі́

♦

a wattle and daub (hut) ма́занка (хата)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

чита́льня чыта́льня, -ні ж.;

изба́-чита́льня уст. ха́та-чыта́льня.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

абэ́ржа

(польск. oberża, ад фр. auberge)

прасторная хата, вялікі будынак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

папяле́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; незак.

1. Ператварацца ў попел (разм.).

Папялела хата ў агні.

2. Набываць колер попелу.

Познім летам папялеюць зоркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прагрэ́цца, -рэ́юся, -рэ́ешся, -рэ́ецца; зак.

Нагрэцца поўнасцю, як належыць.

Хата прагрэлася.

|| незак. праграва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. праграва́нне, -я, н. і прагрэ́ў, -рэ́ву, м. Прагрэў грунту.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

opustoszały

апусцелы;

opustoszały dom — апусцелая хата

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ла́дны, -ая, -ае (разм.).

1. Досыць вялікі, значны, немалы.

Ладная скіба.

2. Зграбны, прыгожы, спраўны.

Л. хлопец.

3. Добры, зусім здавальняючы.

Ладная хата.

|| наз. ла́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

це́канне, -я, н. (спец.).

Вымаўленне «ц» на месцы этымалагічна мяккага «т» (ціха, плаціць) і на месцы этымалагічна цвёрдага «т» у пазіцыі перад галоснымі пярэдняга рада (хата — хаціна).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

насты́ць, -ты́ну, -ты́неш, -ты́не; -ты́нь; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць халодным.

Хата настыла.

Печ настыла.

2. Змерзнуць.

Ногі настылі.

|| незак. настыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

брусча́ты, -ая, -ае.

1. Зроблены з брусоў (у 1 знач.).

Брусчатая хата.

2. Вымашчаны брусчаткай.

Брусчатая шаша.

3. Які мае форму бруска (у 1 знач.).

Штабель брусчатага матэрыялу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)