разго́ністы, -ая, -ае.

1. Звязаны з разгонам (у 2 знач.); які бывае пры разгоне (у 2 знач.).

Разгоністая хада.

2. Шырокі, з вялікім разгонам (у 3 знач.); размашысты.

Р. будынак новага вакзала.

3. Залівісты, працяглы (пра голас, брэх і пад.).

4. 3 вялікімі прамежкамі паміж літарамі (пра почырк, друк).

Р. радок.

|| наз. разго́ністасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прытамі́ць, ‑тамлю, ‑томіш, ‑томіць; зак., каго-што.

Разм. Давесці да стомленасці; стаміць. Доўгая і трудная хада без дарог па лесе прытаміла дзеда Талаша. Колас. Адпачыць быў кожны рад — Прытаміла праца. Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аба́зія абазі́я

(н.-лац. abasia, ад гр. a- = не + basis = хада)

мед. страта здольнасці хадзіць у выніку захворвання нервовай сістэмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

паво́льны

1. lángsam, nicht éilig; zögernd;

2. (спакойны, размераны) geméssen; gléichmäßig;

паво́льная хада́ geméssener Gang

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ляні́вы

1. faul, träge, árbeitsscheu;

2. (вялы) schlaff, träge; lässig (павольны);

ляні́вая хада́ lässiger Gang

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

shamble

[ˈʃæmbəl]

1.

v.i.

пле́сьціся, валачы́ но́гі

2.

n.

цяжка́я хада́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

tread​1 [tred] n.

1. хада́, пахо́дка;

walk with a measured tread ісці́ ме́рным кро́кам

2. прысту́пка (лесвіцы)

3. пратэ́ктар (пакрышкі аўтамабіля)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

веснахо́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Паэт. Хада вясны. Толькі ціха сніцца зорам крыгалом і веснаход. Машара. // Надыход светлых, радасных падзей, з’яў і пад. Яшчэ шмат хто глядзіць мо варожа На ўспенены дзён веснаход... Гурло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упо́дбег, прысл.

Абл. Подбегам. Марцін збочыў з поля на шлях, кульгаючы, уподбег дагнаў калёсы і сеў. Мележ. Звычайная рабочая хада ў Яраша такая, што побач з ім трэба ісці ўподбег, каб не адстаць. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахо́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Манера хадзіць; хада. Ішоў чалавек паволі, стомленай паходкай. Чорны. Стаў я іншым, суровым, Стаў новым ад ног да пілоткі, Чалавекам вайсковым, — Былой не пазнаеш паходкі. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)