апанава́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак., каго-што.

1. Ахапіць, авалодаць (пра фізічны стан, настрой і пад.).

Жанчыну апанаваў страх.

2. Напасці ў вялікай колькасці, акружыць, накінуцца.

Яго апанавалі сабакі.

3. З’явіцца ў вялікай колькасці (разм.).

Справы апанавалі.

|| незак. апано́ўваць, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

mechanical [məˈkænɪkl] adj.

1. механі́чны (таксама перан.);

a mechanical reaction механі́чная рэа́кцыя

2. фізі́чны;

the mechanical properties of gases фізі́чныя я́касці га́заў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Physíkraum

m -(e)s, -räume фізі́чны кабі- не́т (у школе)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кале́ка

(цюрк. kalyk)

чалавек, які страціў якую-н. частку цела або здольнасць валодаць ёю ці наогул мае які-н. фізічны недахоп.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

абсталява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак., што.

1. Забяспечыць патрэбным абсталяваннем, інвентаром.

А. фізічны кабінет.

А. лектарскую залу нагляднымі дапаможнікамі.

2. Набыць абстаноўку (у 1 знач.), мэбляваць.

3. Арганізаваць што-н.

Друкарню абсталявалі ў суседнім доме.

|| незак. абсталёўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абсталёўванне, -я, н. і абсталява́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

léiblich

a

1) цяле́сны, фізі́чны

2) ро́дны

~er Brúder — ро́дны брат

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

«Фізічны» ідэалізм 1/41, 369; 9/259; 10/579; 11/461

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ця́жанька, прысл.

1. Вельмі цяжка. Цяжанька несці. □ Цяжка, цяжанька ўздыхнула Бедная жанчына. Колас.

2. безас. у знач. вык. Пра дрэнны фізічны стан, пачуцці болю, стомы і пад. [Марыля:] Ах, як жа цяжанька! Падай мне вады, Данілка. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cierpienie

н.

1. цярпенне; пакута; боль;

cierpienie fizyczne — фізічны боль;

2. хвароба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

спры́тны, -ая, -ае.

1. Якому ўласцівы фізічны спрыт; лоўкі, умелы, паваротлівы ў рабоце.

Ён быў с., здольны да ўсякай работы.

Спрытныя рукі ўсё зробяць.

2. Які знаходзіць выхад з любога становішча, прадпрымальны, кемлівы, знаходлівы.

С. арганізатар.

3. Зграбны, прыгожага аблічча, стройнага складу.

С. хлопец.

4. Зручны для карыстання (пра рэчы, прылады; разм.).

Спрытная лапата.

|| наз. спры́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)