эмульгава́нне, ‑я,
1.
2. Нанясенне эмульсіі на якую‑н. паверхню для засцярогі яе ад пашкоджання.
[Ад лац. emulgere — даіць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эмульгава́нне, ‑я,
1.
2. Нанясенне эмульсіі на якую‑н. паверхню для засцярогі яе ад пашкоджання.
[Ад лац. emulgere — даіць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ukształtowanie
1.
2.
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
суфікса́цыя, ‑і,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гемапаэ́з
(ад гема- +
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Wérden
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
эміра́т, ‑а і ‑у,
1. ‑у. Сістэма дзяржаўнага кіравання ў феадальных мусульманскіх краінах.
2. ‑а. Феадальная дзяржава, на чале якой стаіць эмір.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
словаўтварэ́нне, ‑я,
1.
2. Раздзел навукі аб мове, які вывучае структуру слоў і законы іх утварэння.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Formíerung
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
словазмяне́нне, ‑я,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Bíldung
1)
2) адука́цыя; выхава́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)