éinochsen

vt разм. вы́зубрыць (урок і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ábfragen

vt апы́тваць, рабі́ць апыта́нне; пыта́ць (урок)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Schúlstunde

f -, -n уро́к, заня́ткі (у школе)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

задаць дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Даручыць зрабіць што-н.

    • З. работу.
    • З. урок.
    • З. пытанне.

  2. Вызначыць, указаць.

    • З. курс караблю.

  3. Зрабіць, арганізаваць (размоўнае).

    • З. баль.

  4. што і чаго. Учыніць, нарабіць (чаго-н. непрыемнага; размоўнае).

    • З. страху.
    • З. клопату.
    • Я ім задам! (выраз пагрозы).

|| незакончанае трыванне: задаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Пе̂́не́ц ’урок, лекцыя’ (Шпіл.), ст.-бел. пенсъ ’хатняе навучанне’ (1653), якое са ст.-польск. pens ’заданне, практыкаванне, адзначаная частка ў кнізе, прызначаная для вывучвання напамяць’ < лац. pēnsum ’заданне, абавязак’ (Варш. сл., 4, 110). Гл. пэнс(а).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вучы́ць несов.

1. учи́ть; обуча́ть;

в. заме́жнай мо́ве — учи́ть (обуча́ть) иностра́нному языку́;

2. (усваивать) учи́ть;

в. уро́к — учи́ть уро́к;

3. (читать наставления) поуча́ть;

◊ го́ра му́чыць ды жыць ву́чыць — посл. го́ре му́чит да жить у́чит

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

насы́ціць сов.

1. насы́тить; пропита́ть;

во́дар квітне́ючых ліп ~ціў паве́тра — арома́т цвету́щих лип насы́тил (пропита́л) во́здух;

н. раство́р со́лямі — насы́тить раство́р соля́ми;

2. перен. (наполнить) насы́тить;

н. уро́к выхава́ўчымі мо́мантамі — насы́тить уро́к воспита́тельными моме́нтами

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

перавучы́ць сов.

1. (обучить заново чему-л. иному) переучи́ть, переобучи́ть;

не ко́жнага лёгка п. — не ка́ждого легко́ переучи́ть (переобучи́ть);

2. в др. знач. переучи́ть;

п. со́тні дзяце́й — переучи́ть со́тни дете́й;

п. уро́к — переучи́ть уро́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Заро́к ’абяцанне не рабіць што-н.’ Рус. заро́к, укр. зарі́к, заро́к ’тс’, серб.-харв. за́рок ’спрэчка, заклад’. Ст.-слав. зарокъ ’устанаўленне’. Ст.-рус. зарокъ ’запаведзь, урок, папрок, тэрмін’. Параўн. ст.-слав. зарещи ’забараніць, загадаць’. Утворана як назоўнік на ‑ъ ад зарекати з чаргаваннем галоснага, магчыма, у ст.-слав. мове, адкуль у ст.-рус. (> рус., укр., бел.), дзе развіваецца менавіта ст.-слав. значэнне ў адрозненне ад серб.-харв., дзе значэнне ’забарона’ архаічнае. Не выключана і самастойнае развіццё ўсх.-слав. слоў на што можа ўказваць рус. дыял. зарок ’фізічны недахоп у чалавека, жывёлы’; параўн. парок. Шанскі, 2, З, 60. Параўн. папрок, рэч, урок.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

überhö́ren

vt

1) недачу́ць, прапусці́ць мі́ма вушэ́й

2) правяра́ць (урок)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)