physician [fɪˈzɪʃn] n. fml ура́ч; тэрапе́ўт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рэаніма́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Урач — спецыяліст па рэанімацыі.

|| прым. рэаніма́тарскі, -ая, -ае (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эскула́п, -а, мн. -ы, -аў, м. (уст., жарт.).

Урач, доктар.

Паважаны э.

|| прым. эскула́пскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ску́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто займаецца вырабам скур.

2. Урач па хваробах скуры (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пато́лаг, ‑а, м.

Урач, спецыяліст па паталогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акушэ́р, ‑а, м.

Урач, спецыяліст па акушэрству.

[Фр. accoucheur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анко́лаг, ‑а, м.

Урач — спецыяліст па анкалогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэўмато́лаг, ‑а, м.

Урач — спецыяліст па рэўматалогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стамато́лаг, ‑а, м.

Урач — спецыяліст па стаматалогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фтызія́тр, ‑а, м.

Урач, спецыяліст па фтызіятрыі.

[Ад грэч. phthisis — сухоты і iater — урач.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)