эскула́п, -а, мн. -ы, -аў, м. (уст., жарт.).

Урач, доктар.

Паважаны э.

|| прым. эскула́пскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ску́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто займаецца вырабам скур.

2. Урач па хваробах скуры (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

акушэ́р, ‑а, м.

Урач, спецыяліст па акушэрству.

[Фр. accoucheur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анко́лаг, ‑а, м.

Урач — спецыяліст па анкалогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пато́лаг, ‑а, м.

Урач, спецыяліст па паталогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэўмато́лаг, ‑а, м.

Урач — спецыяліст па рэўматалогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стамато́лаг, ‑а, м.

Урач — спецыяліст па стаматалогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фтызія́тр, ‑а, м.

Урач, спецыяліст па фтызіятрыі.

[Ад грэч. phthisis — сухоты і iater — урач.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аслу́хаць, -аю, -аеш, -ае; зак., каго-што.

Тое, што і абслухаць.

Урач уважліва аслухаў хворага.

|| незак. аслу́хваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

general practitioner [ˌdʒenrəlprækˈtɪʃənə] n. участко́вы ўрач, ура́ч шыро́кага про́філю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)