Kónjunktiv

m -s, -e грам. умо́ўны лад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Möglichkeitsform

f -, -en грам. умо́ўны лад, кан’юнктыў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

eventuál

[-vεn-]

a магчы́мы (пры пэўных абставінах), умо́ўны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рэфле́кс м. фізіял. Refléx m -es, -e;

умо́ўны рэфле́кс bedíngter [erwórbener] Refléx;

безумо́ўны рэфле́кс únbedingter Refléx

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Kénnzeichen

n -s, -

1) прыкме́та

2) (умо́ўны) знак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Konditionálsatz

m -es, -sätze грам. умо́ўны дадатко́вы сказ

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сігна́л, -лу м., прям., перен. сигна́л;

умо́ўны с. — усло́вный сигна́л;

газе́та атрыма́ла трыво́жны с. — газе́та получи́ла трево́жный сигна́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сігна́л ‘умоўны знак’ (ТСБМ), сыгна́л ‘тс’ (Ласт., Некр. і Байк.). Новае запазычанне з рус. сігнал ‘тс’ ці польск. sygnał, што праз франц. signal або ням. Signal з сяр.-лац. signāle (< лац. signum ‘знак, сігнал’), гл. Фасмер, 3, 618; Брукнер, 528.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

хі́ба³, злуч.

1. уступальна-абмежавальны. Ужыв. ў спалучэнні са словамі «толькі», «што» і без іх для выражэння абмежавання ў знач.: акрамя таго, што...; можа быць, толькі...

Вакол цішыня, х. толькі шпак засвішча.

2. умоўны. Ужыв. для выражэння супрацьпастаўлення з адценнем умоўнасці ў знач.: калі не..., калі толькі не...

Работу закончым, х. толькі дождж перашкодзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мадэрні́зм, ‑у, м.

1. Варожы рэалізму напрамак у літаратуры і мастацтве 19 — пачатку 20 стст., характэрнымі рысамі якога з’яўляюцца дэкадэнцтва і містыцызм.

2. Умоўны тэрмін, прыняты для абазначэння розных сучасных напрамкаў нерэалістычнага мастацтва (сюррэалізму, экзістэнцыялізму і інш.).

[Фр. modernisme ад moderne — самы новы, сучасны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)