Вяршы́ць ’складваць, канчаць стог, сцірту’ (Выг., КТС), (перан.) ’вырашыць чый-небудзь лёс’ (БРС), укр. вершити ’вяршыць’; ’насыпаць звыш краёў’, рус. вершить ’канчаць складваць стог, снапы (на возе), верх страхі’; ’вырашаць лёс’, польск. wierszyć ’укладваць спадзісты верх, страху’; ’мець першаснасць перад кім-небудзь’, чэш. vršiti ’складваць у вышыню, збіраць у кучу’, славац. vŕšiť ’кідаць, укладваць у кучу’; ’узвышацца’; ’заканчваць’, славен. vršíti ’тс’, серб.-харв. вр́шити ’выконваць, рабіць, вяршыць’, макед. врши ’выконваць, рабіць’; ’малаціць’; ’дамаўляцца на заручынах’, балг. върша ’выконваць, рабіць, прызначаць’, върше́я ’малаціць’. Прасл. vьršiti ’канчаць, завяршаць, рабіць што-небудзь, рабіць верх’, якое мела ў прасл. мове яшчэ значэнне ’малаціць з дапамогай скаціны’ (Выгонная, Лекс. Палесся, 83–87; Скок, 3, 624; БЕР, 1, 214; Шанскі, 1, В, 71; Булахоўскі, Труды ИРЯ, 1, 1949, 183).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
fundíeren
vt
1) засно́ўваць
2) укла́дваць гро́шы (у банк і г.д.)
3) абгрунто́ўваць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
укла́двацца несов.
1. в разн. знач. укла́дываться;
2. разг. (спать) укла́дываться;
3. (вмещаться) вкла́дываться, входи́ть;
1-3 см. укла́сціся, улажы́цца;
4. страд. укла́дываться, кла́сться; выкла́дываться; вкла́дываться; засо́вываться, сова́ться; см. укла́дваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
hinéin=
аддз. дзеясл. прыстаўка, указвае на рух унутр у напрамку ад таго, хто гаворыць: hinéinlegen кла́сці, укла́дваць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
sleep1 [sli:p] n.
1. сон;
a sound sleep мо́цны сон;
get to sleep засну́ць;
get enough sleep высыпа́цца;
go to sleep засына́ць;
send smb. to sleep укла́дваць каго́-н. спаць
2. poet. ве́чны сон, смерць
♦
put animals to sleep усыпля́ць жывёл
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
tuck2 [tʌk] v. засо́ўваць; затыка́ць; хава́ць;
sit with one’s legs tucked сядзе́ць з падку́рчанымі нага́мі
tuck away [ˌtʌkəˈweɪ] phr. v. хава́ць, засо́ўваць
tuck in [ˌtʌkˈɪn] phr. v. infml пра́гна е́сці, жэ́рці; даві́цца
tuck up [ˌtʌkˈʌp] phr. v.
1. падтыка́ць (прыпол); закасва́ць (рукавы)
2. укла́дваць спаць; ху́таць (коўдрай)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
zakładać
незак.
1. закладваць, класці; падкладваць; укладваць; засоўваць;
2. апранаць; надзяваць;
3. засноўваць; арганізоўваць; адкрываць;
4. меркаваць; дапускаць; планаваць; прадугледжваць;
гл. założyć
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
sword [sɔ:d] n. меч; ша́бля; шпа́га; рапі́ра; ша́шка;
draw the sword выма́ць меч, ша́блю; пачына́ць вайну́;
sheathe the sword укла́дваць меч у но́жны; канча́ць вайну́;
cross the swords скрыжава́ць мячы́; змага́цца
♦
put smb. to the sword lit. знішча́ць каго́-н.;
a/the sword of Damocles lit. дамо́клаў меч
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Лажы́ць, ложы́ць ’класці’, лажы́цца, ложы́цца, ложы́ціса, лажы́тысь, ляга́тыса (ТСБМ, Гарэц., Др.-Падб., Нас., Бяльк., ТС, Яруш., Шат.), ’укладваць’ (Сл. паўн.-зах.), ’класціся спаць’, ’апранаць’, ’надзяваць’, ’пакладаць’ (Там жа); укр. ложити(ся) ’лажыць, лажыцца’, рус. ложить(ся), польск. łożyć (się), н.-луж. łožyś, чэш. ložiti, мар. ložiť (зах.-слав. формы ўжываюцца пераважна з прэфіксамі), славен. ložíti (lóžiti), серб.-харв. ло̀жити, чак. ložȉti, макед. ложи, ложам, балг. ложа, ст.-слав. ложити ’класці, ставіць’. Прасл. ložiti, ložǫ з’яўляюцца каўзатывам да ляжаць, які мае адпаведнікі ў германскіх мовах: гоц. lagjan, ст.-ісл. leggja, ст.-в.-ням. leggan ’класці’ (Бернекер, 1, 897; Фасмер, 2, 511; Слаўскі, 4, 250–253; Торп, 358 і інш.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Schíene
f -, -n
1) рэ́йка
~ légen — укла́дваць рэ́йкі
aus den ~n heráusgeworfen sein — перан. быць вы́бітым з каляі́ны
2) тэх., мед. шы́на
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)