быт м

1. (уклад жыцця) Lébensweise f -, -n, Lébensgewohnheiten pl, Lébensformen pl; Sítten und Gebräuche

2. (штодзённае жыццё) гл побыт

3.:

дом быту Díenstleistungshaus n -es, -häu ser

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

contribution

[,kɑ:ntrɪˈbju:ʃən]

n.

1) садзе́йнічаньне, спрыя́ньне n., дапамо́га f.

2) укла́д -у m.; ахвя́ра f., падару́нак -ку m.

3) арты́кул, до́піс -у m. (у газэ́ту)

4) пада́так -ку m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

tenor

[ˈtenər]

n.

1) укла́д жыцьця́

the calm tenor of her life — спако́йны ўкла́д е́йнага жыцьця́

2) накірава́насьць, су́тнасьць f. (прамо́вы, арты́кулу)

3) тэ́нар -у, -а m. (го́лас, сьпява́к)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

cegiełka

cegiełk|a

ж.

1. цаглінка;

2. уклад; унёсак;

przyłożyć ~ę (do dzieła) — унесці свой сціплы ўклад (у справу)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Éinlage

f -, -n

1) зме́сціва, то́е, што змяшча́ецца [знахо́дзіцца] (у чым-н.), улажэ́нне; уклада́нне, дада́так

2) тэх. пракла́дка, устаўка

3) грашо́вы ўклад [узно́с]

~ auf Sicht — укла́д да патрабава́ння

únbefristete ~ — бестэрміно́вы ўклад

die ~(von ver Bank) ábheben — зняць укла́д (з ба́нка)

4) мед. тампо́н, уста́ўка; часо́вая пло́мба

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

warga

warg|a

ж. губа;

~a górna — верхняя губа;

układ warga — уклад вуснаў;

zaciskać ~i — сціскаць вусны;

wydymać ~i — надзімаць вусны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

крепостно́й​I ист.;

1. сущ. прыго́нны, -ннага м.;

2. прил. прыго́нны;

крепостно́й крестья́нин прыго́нны селяні́н;

крепостно́е пра́во прыго́ннае пра́ва; прыго́н, па́ншчына;

крепостно́е состоя́ние прыго́нны стан;

крепостно́й укла́д прыго́нны ўклад;

крепостно́й труд прыго́нная пра́ца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

но́раў, ‑раву, м.

1. Характар, сукупнасць псіхічных якасцей. Круты нораў. Вясёлы нораў. □ Нораву.. [Кірыла] быў неспакойнага. Лупсякоў. [Маўра] не стала пярэчыць [мужу]. Не магла. Гэта было не ў яе нораве. М. Ткачоў. / у перан. ужыв. На што вада, але і тая Не ўсюды роўны нораў мае. Спакойна ў ямах і заторах, Але капае дол у горах. Колас. Калгасныя коні .. былі розныя — і па выгляду, і па звычках, і па нораву. Ракітны.

2. звычайна мн. (но́равы, ‑аў). Звычай, уклад жыцця, звычка. Учора ў клубе Барыс праслухаў лекцыю аб норавах капіталістычнага грамадства. Жычка.

•••

З норавам — упарты, наравісты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лад¹, -у, М -дзе і ў ладу́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Дзяржаўная ці грамадская сістэма.

Дзяржаўны л.

Грамадскі л.

2. Уклад жыцця, спосаб жыцця.

Будуем новы л. жыцця.

3. Згода, парадак, зладжанасць (разм.).

Няма ладу ў хаце.

4. Спосаб, манера, узор.

На новы л.

5. Сістэма будовы чаго-н., утвораная ўнутранай сувяззю, залежнасцю суадносных частак.

Граматычны л. мовы.

◊

Давесці (прывесці) да ладу — прывесці што-н. у парадак; закончыць паспяхова якую-н. справу.

Дайсці (да) ладу — разабрацца, дабіцца толку.

На добры лад — так, як патрэбна; па-сапраўднаму.

На свой лад — па-свойму.

На ўсе лады — усебакова (абмяркоўваць, разбіраць і пад.).

Не ў лад — нязладжана, нястройна.

Не ў ладу; не ў ладах з кім-чым — быць не ў згодзе, у дрэнных адносінах.

У лад — зладжана, стройна.

(Усе) на адзін лад — (усе) аднолькавыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акрамя́, прыназ. з Р.

1. Апрача, за выключэннем каго‑, чаго‑н., не лічачы каго‑, чаго‑н. У пакоі нікога не было, акрамя старой. Самуйлёнак. Ёсць пахвалы, якія для разумнага чалавека горш за разгром, бо ён адчувае, што аб яго працы больш нічога нельга сказаць, акрамя агульных слоў — «добра», «варта ўвагі», «крок наперад», «уклад у навуку, літаратуру». Шамякін.

2. Больш каго‑, чаго‑н., у дадатак да каго‑, чаго‑н. Акрамя «зайцавага хлеба» ў бацькавай скрынцы бывае шмат якіх цікавых рэчаў. Лынькоў.

•••

Акрамя таго (у знач. пабочн.) — да таго ж. Акрамя таго, .. [вучням] хацелася адчуваць сябе незалежнымі і сталымі, і яны не заўважылі, як зноў ператварыліся ў свавольных і смяшлівых дзяцей. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)