reinforce

[,ri:ɪnˈfɔrs]

v.t.

падмацо́ўваць; узмацня́ць, умацо́ўваць

to reinforce a wall — умацава́ць сьцяну́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

strengthen

[ˈstreŋӨən]

1.

v.t.

узмацня́ць; мацава́ць, рабі́ць мо́цным

2.

v.i.

мацне́ць, узмацня́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

стымулява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак. і незак., каго-што.

Паскорыць (паскараць) або ўзмацніць (узмацняць) ажыццяўленне чаго‑н. Стымуляваць развіццё раслін. Стымуляваць развіццё жывёлагадоўлі. □ Людзі працы ўмеюць пастаяць за плён сваёй працы, за свае здабыткі, за сваю свабоду. Бо толькі свабода стымулюе стваральную працу. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

verstärken

vt

1) узмацня́ць, умацо́ўваць, мацава́ць

2) павялі́чваць (капіталаўкладанні)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

фарсі́раваць

(фр. forcer)

1) узмацняць, паскараць што-н.;

2) ваен. пераадольваць водную перашкоду пад агнём праціўніка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

амплідзі́н

[ад лац. amph(ficare) = павялічваць, узмацняць + гр. dyn(amis) = сіла]

электрычная машына для ўзмацнення слабых токаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

augment

[ɔgˈment]

1.

v.t.

пабо́льшваць, павялі́чваць, узмацня́ць

2.

v.i.

пабо́льшвацца, павялі́чвацца; расьці́ (паме́рам), узмацня́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hot​2 [hɒt] v. infml разаграва́ць, падаграва́ць

hot up [ˌhɒtˈʌp] phr. v. infml распа́льваць; фарсі́раваць, узмацня́ць; узмацня́цца;

hot up a campaign раздува́ць кампа́нію

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

potęgować

незак.

1. узмацняць, павялічваць;

2. мат. узводзіць у ступень

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Мацава́ць, моцова́ць, кобр. моцёва́ты ’трывала прымацоўваць’, ’трымацца’, ’узмацняць’, ’спрабаваць моц чаго-небудзь’, ’перамагаць’ (ТСБМ, Нас., Некр., Сл. ПЗБ, ТС, Ян., Нар. лекс.), мацавацца ’ўмацоўвацца, борацца, мерацца сілай’, ’адчуваць моц (у нагах)’ (Нас., Касп.; дзятл., Сл. ПЗБ; КЭС, лаг.). Запазычана са ст.-польск. mocować ’умацоўваць, зацвярджаць’. Гл. таксама моц.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)