горадабудаўні́к, ‑а, м.

Удзельнік горадабудаўніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

красме́н, ‑а, м.

Удзельнік кросу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыумві́р, ‑а, м.

Удзельнік трыумвірату.

[Лац. triumvir.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

uczestnik

м. удзельнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

змо́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Удзельнік змовы.

|| ж. змо́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. змо́ўшчыцкі, -ая, -ае.

Змоўшчыцкія планы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

каапера́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Дзеяч у галіне кааперацыі (у 2 знач.); удзельнік, член кааперацыі

|| прым. каапера́тарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

камуна́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Член камуны (у 1 знач.).

2. Удзельнік Парыжскай камуны.

|| прым. камуна́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

апазіцыяне́р, ‑а, м.

Удзельнік, прыхільна апазіцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драмгуртко́вец, ‑коўца, м.

Член, удзельнік драмгуртка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карні́лавец, ‑лаўца, м.

Удзельнік карнілаўскага мяцяжу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)