фані́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Звязаны з гукам; гукавы. Фанічны бок слова.

2. Які мае гукавы сігнал (пра тэлефонны апарат). Фанічны тэлефон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

earphone

[ˈɪrrfoʊn]

n.

наву́шнік (тэлефо́нны, тэлегра́фны, радыё), галаўны́ тэлефо́н

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бяздро́тавы, ‑ая, ‑ае.

Работа якога ажыццяўляецца без выкарыстання дротавых прыстасаванняў (для прыёму і перадачы гукаў, сігналаў і пад.). Бяздротавая сувязь. Бяздротавы тэлеграф. Бяздротавы тэлефон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таксафо́н

(ад гр. taksis = парадак + phone = гук)

тэлефон-аўтамат.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Férnsprecher

m -s, -

1) тэлефо́н

2) вайск. тэлефані́ст

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

interception

[,ɪntərˈsepʃən]

n.

1) перахо́пліваньне n.

2) падслухо́ўваньне n. (тэлефо́н, ра́дыё)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

cellular phone, cellular telephone

со́тавы тэлефо́н; со́тавік, мабі́льнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

радыёўстано́ўка, ‑і, ДМ ‑ноўцы; Р мн. ‑новак; ж.

Радыёапаратура, устаноўленая ў месцы яе пастаяннай эксплуатацыі. У саўгасе электрычнасць, Відната без кошту. Свая радыёўстаноўка, Тэлефон і пошта. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мабі́льны mobíl, bewéglich, bewégungsfähig;

мабі́льны тэлефон Mobíltelefon n; гл тс мабільнік

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

automat, ~u

м. аўтамат;

automat telefoniczny — тэлефон-аўтамат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)