Атрупяне́ць ’вельмі спалохацца, страціць самавалоданне’ (Янк. Мат.). Утворана паводле мадэлі о‑ — ‑(ян)ець ці непасрэдна ад назоўніка труп, ці ад прыметніка трупяны ’такі, як труп’. Параўн. адубець, апруцянець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бальзамава́ць

(ад бальзам)

насычаць труп асобымі рэчывамі, каб прадухіліць ад гніення.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

trup

м. труп, мярцвяк;

paść ~em — упасці як мёртвы;

położyć ~em — забіць;

po moim ~ie! — толькі праз мой труп!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гні́сці, гніць (ver)fáulen vi (s), vermódern vi (s); verwésen vi (s) (труп)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

truposz

м.

1. разм. мярцвяк;

2. перан. жывы труп

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

анатамі́раваць

(ад гр. anatome = рассячэнне)

прэпараваць труп для навуковых або судова-медыцынскіх мэт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мярцвя́к м Tóte (sub) m -n, -n; Léichnam m -(e)s, -e, Léiche f -, -n (труп)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

апруцяне́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Застылы, скарчанелы (пра труп, часткі мёртвага цела). Ляжаў .. [Амелька] апруцянелы, з раскінутымі рукамі, пасінелы, агідны, як і ўсё яго жыццё. Сабаленка.

2. Які страціў адчувальнасць; анямелы, адубелы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прах, ‑у, м.

Цела чалавека пасля смерці; труп. Яна і ехала сюды,.. каб пабачыць, дзе спачывае яе дзіця, каб пакланіцца яго праху... Сачанка.

•••

Пайсці прахам гл. пайсці.

У пух і прах гл. пух.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разлага́ться

1. расклада́цца;

о́кись рту́ти разлага́ется на ртуть и кислоро́д во́кіс рту́ці расклада́ецца на ртуць і кісларо́д;

2. (гнить), гні́сці гніць;

труп разлага́ется труп гніе́;

3. перен. (дезорганизоваться) разбэ́шчвацца; см. разложи́ться​II;

4. страд. расклада́цца; разбэ́шчвацца; см. разлага́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)