Verbum

апо́крыф, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Старажытны твор з біблейскім сюжэтам, у якім дапушчаны адступленні ад афіцыйнага веравучэння і таму адхілены царквой.

|| прым. апакрыфі́чны, -ая, -ае.

Апакрыфічная літаратура.

трыццаціго́ддзе, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Прамежак часу ў трыццаць гадоў.

2. чаго. Гадавіна чаго-н., што адбылося трыццаць гадоў таму назад.

Т. перамогі.

|| прым. трыццацігадо́вы, -ая, -ае.

неандэрта́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м.

Выкапнёвы чалавек эпохі ранняга і сярэдняга палеаліту, які жыў 200— 35 тысяч гадоў таму назад у Еўропе, Азіі і Афрыцы.

|| прым. неандэрта́льскі, -ая, -ае.

пакая́нны, -ая, -ае (кніжн.).

Які ўтрымлівае ў сабе пакаянне; вінаваты.

П. выгляд.

Пакаяннае пісьмо.

Напісаць пакаянную (наз.).

◊

Пакаяннай галавы меч не сячэ (прыказка) — таму, хто прызнаў сваю віну, трэба дараваць.

пяцідзесяціго́ддзе, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Тэрмін у 50 гадоў.

2. чаго. Гадавіна падзеі, якая адбылася 50 гадоў таму назад.

П. рэспублікі.

Адзначаць п. (пяцідзясяты дзень нараджэння).

|| прым. пяцідзесяцігадо́вы, -ая, -ае.

шасцідзесяціго́ддзе, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Тэрмін у шэсцьдзясят гадоў.

2. чаго. Гадавіна падзеі, якая адбылася шэсцьдзясят гадоў таму назад.

Адсвяткаваць чыё-н. ш. (шасцідзясяты дзень нараджэння).

|| прым. шасцідзесяцігадо́вы, -ая, -ае.

дваі́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., дво́іцца; незак.

1. Раздзяляцца на дзве часткі; раздвойвацца.

2. Здавацца падвоеным (пра зрокавае ўспрыняцце).

У вачах дваіліся ўсе прадметы.

Хто баіцца, таму ўваччу дваіцца (прыказка).