zwischendrch

adv

1) ча́сам, часа́мі, сяды́-тады́

2) упераме́шку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dmalig

a тагача́сны

in [zu] ~er Zeit — тады́, у ты́я часы́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зайздро́снік, ‑а, м.

Той, хто зайздросціць другім; зайздросны чалавек. Ёсць у .. [Валодзі] і зайздроснікі. Толькі зайздросцяць не тады, калі Валодзя працуе, а тады, калі ён грошы атрымлівае. Вішнеўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

używanie

н. ужыванне;

dopiero będzie używanie! — вось тады будзе раздолле (прыволле)!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

папастара́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Старацца вельмі, неаднаразова. Мікалай Камароўскі папастараўся тады. Костуся як адсадзілі ад работы ў сельсавеце, дык на Мікалаевых плячах усё і апын[у]лася тады. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тады́катады’ (маст., Сцяшк.). Да тады (гл. папярэдняе слова) і часціцай ‑ка з наяўнай экспрэсіяй. Параўн. блізкія формы з ‑к‑: старое серб.-харв. tadaka, tadeka, tadaker, чэш. дыял. tedykтады’, харв. tedéky ’зараз’ (ESSJ SG, 2, 668). З іншымі нарашчэннямі (т. зв. “пустымі” суфіксамі, гл. Шуба, Прыслоўе, 62), тады́накатады, туды’ (Жд. 2), параўн. з н.-луж. дыял. tedyn, tejdyn ’тут; зараз; тады’ і старое серб.-харв. tьdinakтады’; тады́хтады’ (мядз., Жд. 3); тады́чатады’ (шчуч., З нар. сл.), параўн. харв. tedečky, tedečke ’зараз’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dazmal

adv тады́, у той час

nno ~ — калі́сьці, мно́га гадо́ў таму́ наза́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hgb.

= herausgegeben – выдадзена (там-та, тады-та); выдадзена пад рэдакцыяй (такога-та)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

хвалю́ючы кніжн ufregend;

гэ́та быў хвалю́ючы мо́мант das war ein ufregender ugenblick [Momnt];

тады́ гэ́та былі́ хвалю́ючыя дні es wren dmals erhbende Tge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

жа, (пасля галосных) ж.

1. злуч. супраціўны. Злучае сказы з адносінамі супрацьпастаўлення.

Мне гаворыць адно, сам жа робіць другое.

2. злуч. далучальны. Ужыв. для далучэння сказаў з паведамленнем дадатковага або тлумачальнага зместу.

Вядзі нас, ты ж ведаеш дарогу.

3. часц. узмацн. Ужыв. для ўзмацнення значэння папярэдняга слова або сэнсу таго, што выказваецца.

З кім жа ён застанецца?

4. часц. Ужыв. пасля займеннікаў і прыслоўяў, каб падкрэсліць падабенства, супадзенне, аднолькавасць.

Яны прыйшлі з аднаго і таго ж мястэчка.

Той жа.

Тады ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)