тыра́жны ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тыражу ​1. Тыражная табліца. // Прызначаны для правядзення тыражу. Тыражны апарат.

тыра́жны ​2, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тыражу ​2. Тыражны экземпляр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Léistungskurventafel

[-vən-]

f -, -n таблі́ца [гра́фік] вытво́рчых пака́зчыкаў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Logaríthmentafel

f -, -n матэм. таблі́ца лагары́фмаў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мно́жанне, ‑я, н.

Адно з чатырох арыфметычных дзеянняў, сутнасць якога заключаецца ў тым, што адзін лік павялічваецца ў столькі разоў, колькі адзінак у другім ліку. Знак множання. Табліца множання. Паслядоўнае множанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

multiplication

[,mʌltɪplɪˈkeɪʃən]

n.

1) Math. мно́жаньне

multiplication table — таблі́ца мно́жаньня

2) размнажэ́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

шкала́, -ы́, мн. шка́лы і (з ліч. 2, 3, 4) шкалы́, шкал, ж.

1. Лінейка або табліца з дзяленнямі ў розных прыборах.

Ш. прыёмніка.

2. Сістэма лікаў, велічынь ва ўзыходным і сыходным парадку (спец.).

Ш. заработнай платы.

|| прым. шка́льны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трыганаметры́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да трыганаметрыі, заснаваны на трыганаметрыі. Трыганаметрычнае ўраўненне. Трыганамегрычная табліца. Трыганаметрычная функцыя.

2. Звязаны з геадэзічнымі вымярэннямі, якія выконваюцца метадам трыянгуляцыі (у 2 знач.). Трыганаметрычны пункт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лагары́фм м. матэм. Logaríthmus m -, -men;

таблі́ца лагары́фмаў Logaríthmentafel f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

kalkulacyjny

калькуляцыйны;

arkusz kalkulacyjny — электронная табліца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

азнача́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Даступны для азначэння, які можа быць азначаны, які мае ў сабе азначэнне каго‑, чаго‑н. Азначальная табліца сямействаў раслін.

2. Які з’яўляецца азначэннем (у 2 знач.). Азначальны сказ. Азначальны займеннік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)