мана́х, -а, мн. -і, -аў, м.

Член царкоўнай абшчыны, які даў абяцанне весці аскетычны лад жыцця.

Жыць манахам (таксама перан.).

|| ж. мана́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак.

|| прым. мана́скі, -ая, -ае.

М. ўклад жыцця (таксама перан.: суровы, аскетычны). Манаская вопратка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

surowy

I

суровы, строгі

II

сыры

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

спарта́нскі

(ад спартанец)

уласцівы спартанцу, суровы, просты і строгі (напр. с-ае выхаванне, с. спосаб жыцця).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Суво́ры ’суровы’ (Беларусіка, 19, 226). Параўн. укр. суво́рій ’тс’, рус. дыял. суво́рый ’суровыя; сярдзіты; брыдкі’. Актуалізавалася ў сучаснай мове пад уплывам украінскай, дзе звязваецца з уве́рий ’крывы; упарты’ (ЕСУМ, 5, 465), гл. свара, сувірацца; семантычна змененае ў выніку збліжэння з суровы, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

heavy-handed [ˌheviˈhændɪd] adj.

1. жо́рсткі, суро́вы, дэспаты́чны

2. няспры́тны, няўме́лы, няўклю́дны, нязгра́бны, нехлямя́жы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Зрэ́бны ’суровы’ < *изгребьнъ (гл. зрэб’е), ужо з XIV–XV стст. jьz‑greb‑ьn‑ъ.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Bástseide

f -, -n тэкст. часуча́, суро́вы ядва́б; фуля́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

спарта́нскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да Спарты, спартанцаў. Спартанскія воіны.

2. Які ўласцівы спартанцу, вызначаецца стрыманасцю; суровы. Спартанскі характар жыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

katoński

суровы; рыгарыстычны;

zasady ~e — суровыя прынцыпы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

unsparing

[ʌnˈsperɪŋ]

adj.

1) ве́льмі шчо́дры; лібэра́льны

2) суро́вы, бязьлі́тасны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)