Verbum

за́кіс, -у, м. (спец.).

У хіміі: ніжэйшая ступень акіслення элемента.

З. медзі.

|| прым. за́кісны, -ая, -ае.

паспяхо́васць, -і, ж.

1. гл. паспяховы.

2. Ступень засваення вучнямі ведаў.

Павысіць п.

Высокая п. навучэнцаў.

радасло́ўная, -ай, мн. -ыя, -ых, ж.

Пералік пакаленняў аднаго роду, які ўстанаўлівае паходжанне і ступень роднасці.

мало́чна-васко́вы, -ая, -ае.

Пра ступень спеласці збажыны: якая вызначаецца светла-жоўтым колерам.

Малочна-васковая спеласць.

тэмперату́ра, -ы, ж.

1. Ступень нагрэтасці якога-н. цела, рэчыва; цеплавая характарыстыка.

Т. вады.

Т. паветра.

2. Ступень цеплыні чалавечага цела як паказчык стану здароўя.

Памераць тэмпературу ў дзіцяці.

3. Павышаная цеплыня цела; гарачка (разм.).

У хворага т.

|| прым. тэмперату́рны, -ая, -ае.

забяспе́чанасць, -і, ж.

1. Матэрыяльны дабрабыт, дастатак.

Поўная з.

2. Ступень забеспячэння чым-н.

З. школ падручнікамі.

усту́п¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Частка чаго-н., якая ўтварае ступень, выемку.

У. катлавана.

Уступы гор.

пе́ракіс, -у, м.

У хіміі — вышэйшая ступень акіслення элемента.

П. вадароду.

|| прым. пе́ракісны, -ая, -ае.

Перакісныя злучэнні.

дактара́т, -у, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

Іспыты на ступень доктара ў вышэйшай школе Заходняй Еўропы.

рату́нак, -нку, м.

Дапамога, абарона, выручка.

Прасіць ратунку.

◊

Ратунку няма — пра вельмі моцную ступень праяўлення чаго-н.