жа́рцік м., уменьш. шу́точка ж.;

◊ пусці́ць ж. — отпусти́ть шу́точку;

стро́іць ~кі — шу́точки шути́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выстра́ивать несов.

1. (о постройке) выбудо́ўваць, будава́ць;

2. (в ряды) выстро́йваць, стро́іць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыстаўля́цца ’прыкідвацца, строіць з сябе п’янага’ (Ян.). Укр. дыял. приставля́тися ’прыкідвацца кім-небудзь, выдаваць сябе за каго-небудзь’. Параўн. выстаўля́цца ’тс’, што да ста́віць, ста́віцца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

schmíeden

vt кава́ць

Pläne ~ — стро́іць пла́ны

Ränke ~ — стро́іць падко́пы

Vérse ~ — пле́сці ры́фмы

éinen Ánschlag ~ — рыхтава́ць зама́х

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ко́рчить несов.

1. (сводить судорогами) ку́рчыць;

2. (коробить) безл. крыві́ць;

3. (рожу, гримасу) крыві́ць, стро́іць;

4. разг. (представлять из себя) стро́іць, выдава́ць (за каго); (прикидываться) прыкі́двацца (кім);

ко́рчить из себя́ знатока́ стро́іць з сябе́ знатака́ (зна́ўцу) (выдава́ць сябе́ за знатака́, за зна́ўцу), прыкі́двацца знатако́м (зна́ўцам);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стро́ены I строённый; см. страі́ць

стро́ены II в разн. знач. стро́енный; см. стро́іць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бася́к, ‑а, м.

1. Прадстаўнік дэкласаваных слаёў насельніцтва ў капіталістычным грамадстве.

2. Разм. лаянк. Нягоднік, гарэза, свавольнік. [Халімон:] — Ён, гэты басяк, пада мной кпіны строіць. Чакай жа, я табе пакажу! Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ке́пікі ’насміханне, кпіны’ (ТСБМ, Нас., Шат., Касп., КЭС, лаг., З нар. сл.). У выразе кепікі строіць (ТСБМ, Янк. БФ). Утварэнне, тыповае для фразеалагізмаў. Параўн. дрыжыкі, скалікі (Сцяцко, Афікс. наз., 86). Да кеп (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

грыма́са, ‑ы, ж.

Наўмыснае або міжвольнае скрыўленне рысаў твару; міна. Строіць грымасы. □ Застаўшыся адзін, Кузьма Кузьміч страціў незалежна рашучы выраз, і яго твар, нібы ад зубнога болю, зморшчыўся ў пакутлівай грымасе. Быкаў.

[Фр. grimace.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

grimace

[grɪˈmeɪs]

1.

n.

грыма́са, мі́на f.

2.

v.i.

грыма́сьнічаць, крыўля́цца, стро́іць мі́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)