пле́сня, -і, ж.

Мікраскапічныя грыбкі, якія збіраюцца ў выглядзе пушыстага налёту розных колераў на чым-н. гніючым, сырым.

Сцены старога памяшкання пакрыты плесняй.

П. мяшчанства (перан.).

|| прым. пле́сневы, -ая, -ае.

П. налёт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

субрага́цыя

(п.-лац. subrogatio)

частковае дапаўненне да старога закону.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сівізна́, -ы́, ж.

1. Сівыя валасы.

С. ў валасах.

Дажыць да сівізны (да старасці).

2. перан. Старажытнасць, даўніна.

С. вякоў.

◊

Сівізна ў бараду, а чорт у рабрыну (прыказка) — пра старога, які заляцаецца да жанчын.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

старарэжы́мнік, ‑а, м.

Разм. Прыхільнік старога, царскага рэжыму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перепе́в прям., перен. перапе́ў, -пе́ву м.;

перепе́вы птиц перапе́вы пту́шак;

перепе́вы ста́рого перапе́вы старо́га;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Exodus

1) вы́хад гэбрая́ў з Эгі́пту

2) Вы́хад (друга́я кні́га Старо́га Запаве́ту)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адраі́цца, ‑раіцца; зак.

Выдзеліцца з старога роя і стаць самастойным роем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радаві́тасць, ‑і, ж.

Прыналежнасць да старога знатнага роду; знатнасць. Радавітасць продкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмаўле́нне, -я, н.

1. гл. адмаўляць.

2. Адмоўны адказ на просьбу, патрабаванне і пад.

Яго словы гучалі як а.

3. Непрызнанне чаго-н.

А. старога свету.

4. Тое, што адмаўляе сабой, сваім існаваннем што-н.

Фашызм — гэта поўнае а. дэмакратыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інды́кт, ‑а, М ‑кце, м.

Адзінка старога царкоўнага летазлічэння, роўная 15 гадам.

[Лац. indictum — аб’яўленае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)