Можна паспець, няма куды спяшацца. А чаму яны [каровы] такія мурзатыя ды лахматыя? Гэта бачыла і раней даярка, але неяк адкладвалася само сабою: ат, успеецца, пачышчу, мае не горшыя за іншых...Бялевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сяле́таць ’дзьмуць’ (Сцяшк. Сл.). Няясна; магчыма, таго ж паходжання, што і сялітаваць ’спяшацца’ (Касп.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
beéilen
1.
vt падганя́ць, прыспе́шваць
2.
(sich)спяша́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
паспяша́ццаéilen vi (s); hásten vi (надта), sich beéilen;
3. (тайком) héimlich, verstóhlen, in áller Stílle
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
змары́цца, змаруся, зморышся, зморыцца; зак.
Адчуць знямогу, стомленасць; знясіліцца, стаміцца. Відаць, ішоў .. [дзядок] .. здалёку, бо змарыўся і цяжка дыхаў, шукаючы вачамі вольнага месца.Якімовіч.Галоўнае пры касьбе — не спяшацца, не высільвацца, каб не змарыцца да пары.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
éilen
vi
1) (s) спяша́цца
2) (h) (mitD) спяша́цца (зрабіць што-н.)
ich hábe mit der Árbeit geéilt — я спяша́ўся зрабі́ць рабо́ту
zu Hílfe ~ — спяша́цца на дапамо́гу
die Zeit eilt — час бяжы́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
сібары́тнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Неадабр. Весці жыццё, уласцівае сібарыту. «А ўставаць няма чаго спяшацца», — вырашыў ён [Венькя] і хацеў змоў захутацца ў коўдру з галавой, затаіцца, але ў спальню ўвайшла бабуля і рашуча загадала: — Годзе сібарытнічаць... Уставай.Шыловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спе́шна, ‑і, ДМ ‑шцы, ж.
Разм.Станпаводледзеясл.спяшацца (у 1 знач.); паспешнасць. Пісьмо, відаць, пісалася ў спешцы. Было яно напісана вялікімі, нязграбнымі літарамі, без усялякіх знакаў прыпынку.Асіпенка.[Таўлай] працаваў, як сапраўдны мастак, многа, але без спешкі.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)