ravage
[ˈrævɪdʒ]
1.
v.t.
спусташа́ ць ; зьнішча́ ць
2.
n.
спусташэ́ ньне, зьнішчэ́ ньне; разбурэ́ ньне n.
War causes ravage — Вайна́ нясе́ вялі́ кія спусташэ́ ньні
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
waste 2 [weɪst] adj.
1. няўро́ блены, неапрацава́ ны;
waste land пу́ стка; пустэ́ ча
2. непатрэ́ бны, адпрацава́ ны;
waste products fml і́ ды
3. лі́ шні, непатрэ́ бны
♦
lay smth. waste/lay waste to smth. fml спусташа́ ць што-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
истоща́ ть I несов.
1. (изнурять) мардава́ ць; знясі́ льваць;
2. (о почве) спусташа́ ць , спусто́ шваць, абяспло́ джваць, высі́ льваць;
3. (исчерпывать) вычэ́ рпваць; выдатко́ ўваць; расхо́ даваць;
истоща́ ть запа́ сы вычэ́ рпваць (выдатко́ ўваць, расхо́ даваць) запа́ сы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
waste 3 [weɪst] v.
1. (on) тра́ ціць, марнава́ ць, пераво́ дзіць; спусташа́ ць ;
waste words пуска́ ць сло́ вы на ве́ цер
2. аслабля́ ць; му́ чыць; знясі́ льваць;
wasted by disease знясі́ лены хваро́ баю
waste away [ˌweɪstəˈweɪ] phr. v. е́ ць, чэ́ знуць; паміра́ ць ад го́ ладу
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
wyniszczać
незак.
1. знішчаць, вынішчаць;
2. мардаваць, знясільваць;
3. спусташаць ; даводзіць да галечы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
латашы́ ць , ‑ташу, ‑тошыш, ‑тошыць; незак. , каго-што .
Разм.
1. Ірваць без разбору, псуючы і спусташаючы. Латашыць яблыкі. Латашыць суседскі гарох. □ Мы латашылі ўсё, што трапляла пад руку: бручку, моркву, цыбулю, часнок, памідоры. С. Александровіч .
2. Знішчаць, з’ядаючы і топчучы. Латошаць коні канюшыну. // Спусташаць . Рыгор з Паўлам накіраваліся ў лес. — Латошаць лес, як траву! — пашкадаваў Павал. — Што ж, лес сякуць — трэскі ля[ця]ць! Гартны . // Латашыць чужыя клункі.
3. перан. Біць, лупцаваць. Як скоціцца .. [дзед], як пагоніцца за хлопцамі, як пачне латашыць кульбаю! Колас .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
wüsten
1.
vt спусташа́ ць (краіну )
2.
vi (mit D ) разм. растра́ чваць, мата́ ць (што-н.
mit sé iner Gesú ndheit ~ — руйнава́ ць сваё здаро́ ўе
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Таска́ ’туга’ (пух. , Сл. ПЗБ ), таскава́ ць ’тужыць па кімсьці без надзеі ўбачыцца’ (Пятк. 2 ), тоскова́ ць ’тужыць, нудзіцца’ (ТС ), таскава́ ць ’тужыць, сумаваць’ (Ласт. ). Укр. то́ ска́ ’туга, сум’, рус. тоска́ ’тс’, стараж.-рус. тъска ’туга, неспакой’, тоска ’тс’, польск. tęsknić ’вельмі хацець убачыць кагосьці, дасягнуць чагосьці’, ст.-польск. tesknąć ’смуткаваць’, чэш. tesknit ’тс’, славац. teskniť ’тс’. Прасл. *tъska ’туга, сум’ адпавядае і.-е. *tus‑/*teus‑ ’апаражняць, спусташаць ’; формы з ‑n‑ вытворныя ад *tъsknъ ’сумны, тужлівы’. Індаеўрапейскімі адпаведнікамі лічаць літ. taučiù , taũsti ’тужыць’, tautà ’туга’ (Фасмер , 4, 88; ЕСУМ , 5, 609; Борысь , 632).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
decimate
[ˈdesəmeɪt]
v.t.
1) вынішча́ ць, спусташа́ ць ; забіва́ ць у вялі́ кай ко́ лькасьці; губі́ ць, касі́ ць, зьнішча́ ць
cholera decimated the population — хале́ ра касі́ ла жы́ харства
2) кара́ ць сьме́ рцю ко́ жнага дзяся́ тага
3) забіра́ ць або́ зьнішча́ ць дзяся́ тую ча́ стку
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
◎ Паці́ ра ’страта’ (чэрв. , Сл. ПЗБ ), кліч. пацёр ’страта парасят ад недагляду’ (Жыв. сл. ). Утворана ад дзеяслова + паціраць , параўн. в.-дзв. паціраць ’згубіць’ (там жа), у якім ‑і‑ узнікла ў выніку рэдукцыі ‑е‑© рус. потерять , укр. теряти , ст.-рус. терлти ’разбураць, спусташаць ’, потерпти ’загубіць, знішчыць’. У якасці роднасных слоў Фасмер (4, 50) прыводзіць серб.-ц.-слав. тѣряти ’праследаваць, праганяць, абвінавачваць, імкнуцца’, балг. терам ’ганю, падганяю’, славен. terati ’катаваць’, серб.-харв. Tjeparu ’забіваць’, чэш. ter : крканошск. ’рэз ствала ўпоперак’, poter ’малькі’, Апалонікі’, ’крухмаленне’, а таксама potre‑ti ’перамагчы, пабіць, адольваць, знішчыць’. Да церці , тру (гл.). Сюды ж карм. падранка ’згубленая рэч’ (Мат. Гом. ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)