аўтаго́ншчык, ‑а, м.

Спец. Спартсмен, удзельнік аўтагонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кап’які́дальнік, ‑а, м.

Спартсмен, які кідае кап’ё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяцібо́рац, ‑рца, м.

Спартсмен, які займаецца пяцібор’ем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трэкаві́к, ‑а, м.

Спартсмен, гоншчык на трэку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трэцеразра́днік, ‑а, м.

Разм. Спартсмен трэцяга разраду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алімпі́ец, -пійца, мн. -пійцы, -пійцаў, м.

1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі: бог, жыхар Алімпа.

2. Спартсмен — удзельнік Алімпійскіх гульняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

big-timer [ˈbɪgtaɪmə] п. infml знакамі́тасць; акцёр/спартсме́н вышэ́йшага кла́са

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

горналы́жнік, ‑а, м.

Спартсмен, які займаецца горналыжным спортам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вадналы́жнік, ‑а, м.

Спартсмен, які займаецца воднымі лыжамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мнагабо́рац, ‑рца, м.

Спартсмен, які ўдзельнічае ў мнагабор’і.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)