першапрычы́на, ‑ы, ж.

Асноўная, першапачатковая прычына чаго‑н. Багатая культурная спадчына, атрыманая Беларуссю ад XI–XIII стст.. была для яе ўвогуле адной з першапрычын далейшага шырокага культурнага развіцця. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dziadowizna

ж. дзедаўшчына (спадчына ад дзеда)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

спа́дчыннасць, ‑і, ж.

1. Захоўванне і перадача праз пакаленні падабенства ў знешняй і ўнутранай будове, а таксама і ў жыццёвых працэсах арганізма.

2. Уласцівасць спадчыннага (у 2 знач.). Развіццё агульнагарадскога ансамбля ажыццяўляецца на аснове спадчыннасць. «Помнікі».

3. Тое, што і спадчына (у 2 знач.). [Галена:] Што я плачу? Гэта.. спадчыннасць старая, з забітай вёскі асталася яшчэ. Чорны.

4. Спец. Тое, што і спадчына (у 3 знач.). Уласнік гэтага пляца, паспеўшы зацвердзіцца ў правах спадчыннасці, падаў на ўласніка завода ў суд. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

coinheritance

[koʊɪnˈherɪtəns]

n.

1) супо́льнае пра́ва на спа́дчыну

2) супо́льная спа́дчына

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

літарату́рны в разн. знач. литерату́рный;

~ная мо́ва — литерату́рный язы́к;

л. вы́раз — литерату́рное выраже́ние;

~ная спа́дчына — литерату́рное насле́дие

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

patrimony

[ˈpætrəmoʊni]

n., pl. -nies

1) спа́дчына

2) царко́ўная або́ манасты́рская маёмасьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Матэры́зна ’брыдкія словы, мат’ (Нас.). Утворана па існаваўшаму тыпу мацяры́зна ’спадчына па мацеры’ ад слова мат (гл.). Сюды ж матэркі ’брыдкі’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Érbschaft

f -, -en спа́дчына

éine ~ ántreten* — уступа́ць у правы́ спа́дчыны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

heirdom

[ˈerdəm]

n.

стан або́ правы́ спадкае́мца; спа́дчына f., спа́дчыннасьць f., спадкае́мства n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

спа́дчыннасць ж

1. антр Érblichkeit f -, Verérbung f -;

з дрэ́ннай спа́дчыннасцю érblich belástet;

2. гл спадчына

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)