Schütte

f -, -n разм.

1) сноп (сало́мы)

2) кароткачасо́вы дождж

3) гл. Schutt

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Кло́тнік ’васілёк лугавы’; «клотнік і васілёк у жыця, толькі клотшк больш фіялетавы» (Сл. паўн.-зах., 2, 478). Магчыма, да польск. kłot ’абмалочаны сноп’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Склынбо́ваць ‘туга звязаць (пра сноп)’ (пруж., Сл. ПЗБ). Да клынбэль, кныбель, кнібель (гл.), паводле націску, паланізм, аднак у польскіх слоўніках не фіксуецца (*sknębłować?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

растрэ́сці сов.

1. (разбросать) растрясти́, раструси́ть, развороши́ть;

р. се́на — растрясти́ (раструси́ть, развороши́ть) се́но;

2. разг. растеря́ть;

3. (нарушить единство чего-л.) растрясти́;

р. сноп — растрясти́ сноп;

4. перен., разг. разру́шить, разори́ть;

р. гаспада́рку — разру́шить (разори́ть) хозя́йство;

5. перен., разг. (истратить, израсходовать много, зря) растрясти́;

6. (тряской утомить, измучить) растрясти́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ры́хлік ’акучнік’ (міёр., Нар. сл.). Ад ры́хліць (гл.) з дапамогай суф. ‑ік‑ як цягні́к, кры́цік ’сноп накрываць мэндлікі’ (Пра словаўтваральны тып глядзі Сцяцко, Афікс. наз., 41–42).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

неасцяро́жны, ‑ая, ‑ае.

Які дзейнічае, не захоўваючы асцярожнасць неабачлівы. Сваім неасцярожным рухам Змітрок рэзка падаў супарт уперад, разец высек сноп іскраў і зламаўся... Ваданосаў. Здаецца, што зараз конь зробіць неасцярожны крок убок ці рванецца наперад, і калымажка праваліцца ў чорную бездань. Шашкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патрыма́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Трымацца некаторы час. Распытаўся доктар, што і як, патрымаўся за ручку ў малога. Крапіва. Ганна падхапіла Дзяніску і пабегла ў напрамку страляніны. «Патрымайцеся, родныя, патрымайцеся», — шаптала яна. Шамякін. Сноп святла патрымаўся некалькі хвілін на гумне і згас. Арочка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́калатак, вы́колоток ’сноп, абмалочаны без развязвання’ (Выг. дыс., палес.). Рус. дыял. вы́колоток ’тс’. Ад выкалаціць ’абмалаціць, абвіць снапы’ з дапамогай суф. ‑ак або ад выкалат (гл.) з тым жа суф.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

параспуска́ць сов. (о многих, о многом)

1. в разн. знач. распусти́ть;

2. распусти́ть; разбалова́ть, избалова́ть;

3. (крылья) распра́вить;

4. (сноп) разостла́ть;

5. (воз) развяза́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Куль 1 ’тоўсты сноп няцёртай саломы’ (ТСБМ, Нас., Шат., Сл. паўн.-зах., Янк. Мат., Выг., Бір., Гарэц., Маш., Мат. АС, ТС, Касп., Ян.). Укр. куль, рус. куль, польск. kul ’тс’. Запазычанне з балтыйскіх дыялектаў. Параўн. літ. kūlỹs ’сноп саломы’ (Лаўчутэ, Балтизмы, 14).

Куль 2 ’рагожны мяшок’ (ТСБМ, ТС, З нар. сл., Сержп. Грам., Бяльк.), ’задняя частка рыбалоўнай снасці з вузкім праходам’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. куль 1.

Куль 3 ’тоўсты чалавек’ (Мат. Маг.). Гл. куль 2.

Куль 4 ’пра падзыванне пеўнем курэй’ (Нар. лекс.). Гукапераймальнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)