Verbum

парасса́джвацца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -аецца; -аемся, -аецеся, -аюцца; зак.

Рассесціся — пра ўсіх, многіх.

П. на свае месцы.

Госці парассаджваліся вакол стала.

прыстасава́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м. (пагард.).

Чалавек, які прыстасоўваецца да абставін, утойваючы свае сапраўдныя погляды.

|| ж. прыстасава́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

разважа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. Мысліць, рабіць вывады.

Умець р.

2. Паслядоўна выкладаць свае думкі наконт чаго-н.; весці гутарку.

Р. аб ролі мастацтва.

лаўка́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Пранырлівы чалавек, які ўмее выгадна ўладкоўваць свае асабістыя справы; спрытнюга.

|| ж. лаўка́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

ініцыяты́ва, -ы, ж.

1. Самастойны пачын, унутранае імкненне да новых форм дзейнасці; прадпрымальнасць.

Праявіць ініцыятыву.

2. Вядучая роля ў якіх-н. дзеяннях.

Узяць ініцыятыву ў свае рукі.

кан’юнкту́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Беспрынцыповы чалавек, які змяняе свае паводзіны ў залежнасці ад той ці іншай кан’юнктуры; прыстасаванец.

|| ж. кан’юнкту́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

вы́даткавацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -куецца; зак.

Зрасходавацца, зрасходаваць свае грошы.

В. ў дарозе.

|| незак. выдатко́ўвацца, -аецца; наз. выдатко́ўванне, -я, н.

|| наз. выдаткава́нне, -я, н.

апра́віцца, -ра́ўлюся, -ра́вішся, -ра́віцца; зак.

1. ад чаго. Аднавіць свае сілы, ачуняць, паправіцца; дасягнуць ранейшага стану.

А. ад хваробы.

2. Спаражніцца (разм.).

|| незак. апраўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

перабудава́цца, -ду́юся, -ду́ешся, -ду́ецца; -ду́йся; зак.

Змяніць парадак сваёй работы, напрамак сваёй дзейнасці, свае погляды.

П. пасля крытыкі.

|| незак. перабудо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. перабудо́ва, -ы, ж.