Асо́ка ’выседжванне звера’ (Інстр. III). Ад сачыць (гл.). Сюды ж асочка, асочаны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

віжава́ць разм (сачыць, наглядаць) áufspüren vt; auf die Spur kómmen* (каго-н D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пасачы́ць, ‑сачу, ‑сочыш, ‑сочыць; зак.

Сачыць некаторы час. Вырашылі пасачыць за дарогай. Было цікава ведаць, ці дужа тут вялікі рух. Неўзабаве пачулі гул машын. Дзенісевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sączyć

незак.

1. сачыць;

2. цягнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

цікава́ць (сачыць, падпільноўваць) beóbachten vt; ein Áuge auf j-n háben; bespítzeln vt (шпіёніць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спуска́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да спусціць.

•••

Не спускаць вока (вачэй) з каго-чаго — а) глядзець не адрываючыся; б) сачыць за кім‑, чым‑н. Свідзінскаму было сказана: не спускай вачэй з гэтай пары. «Работніца і сялянка».

Не спускаць каго-што з вока (вачэй) — сачыць за кім‑, чым‑н. неадрыўна.

Не спускаць з рук — падоўгу трымаць на руках.

Не спускаць з языка — пастаянна гаварыць пра каго‑, што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bespítzeln

vt сачы́ць (за кім-н.), шпіёніць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

точи́ть​III несов. (выделять, источать), книжн., уст. сачы́ць, ліць, выдзяля́ць; (о свете, запахе) свяці́ць, па́хнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

доўг, до́ўгу і даўгу́, мн. даўгі́, даўго́ў, м.

1. Тое, што пазычана (пераважна грошы).

Вярнуць д.

2. Абавязак перад кім-н.

Яго д. — сачыць за чысцінёй.

◊

Не застацца ў даўгу ў каго — адплаціць тым самым.

Аддаць апошні доўг — развітацца з нябожчыкам; прысутнічаць пры яго пахаванні.

|| прым. даўгавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

enforce [ɪnˈfɔ:s] v.

1. (on) прымуша́ць, вымуша́ць

2. право́дзіць у жыццё (законы, распараджэнні і да т.п.), сачы́ць за выкана́ннем

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)