zerwać

зак.

1. сарваць; здзерці; сцягнуць;

2. парваць; пазрываць; разарваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пло́мба ж., в разн. знач. пло́мба;

сарва́ць ~бу — сорва́ть пло́мбу;

металі́чная п. ў зу́бе — металли́ческая пло́мба в зу́бе

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зрыў, зрыву, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зрываць ​1 — сарваць і зрывацца — сарвацца.

2. Няўдача ў чым‑н., правал у якой‑н. справе. Асобныя зрывы ў творчасці беларускіх навелістаў вульгарызатарская крытыка 30‑х гадоў надта перавялічвала. Пшыркоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарва́ць¹, -ву́, -ве́ш, -ве́; -вём, -вяце́, -ву́ць; -ві́; -ва́ны; зак., чаго.

1. Сарваць нейкую колькасць чаго-н.

Н. кветак.

Н. букет.

2. Парваць нейкую колькасць чаго-н.

Н. паперы.

3. Нацерабіць нейкую колькасць (лёну, канопляў і пад.).

Н. ільну.

4. (1 і 2 ас. не ўжыв.) і што. Нагнаць (пра вецер; разм.).

Вецер нарваў снегу.

|| незак. нарыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самаво́льства, ‑а, н.

1. Схільнасць рабіць што‑н. па сваёй волі, не лічачыся з іншымі. Нават нязначнае самавольства ці адступленне ад загаду могуць сарваць справу. Кулакоўскі.

2. Самавольныя паводзіны; самавольны ўчынак. Пасля гэтага Арцём Іванавіч стаў нават ганарыцца самавольствам сына. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

spleen [spli:n] n.

1. anat. селязёнка, каса́

2. lit. раздражня́льнасць, ке́пскі настро́й;

a fit of spleen пры́ступ зло́сці;

vent one’s spleen on smb. сарва́ць злосць на кім-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сарва́ны

1. со́рванный; снесённый; сдёрнутый;

2. разг. со́рванный; со́дранный;

3. со́рванный, вы́мещенный;

4. надо́рванный, надса́женный;

1-4 см. сарва́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зе́ўраць, ‑ае; незак.

Разм. Быць бачным, адкрытым (пра адтуліну, яму і пад.). Побач, між нізкага, густога галля, зеўрала ў цяністым поцемку свежая яма з асыпанымі берагамі. Мележ. Там, далёка ўнізе, куды кожную хвіліну вецер мог сарваць і яго, зеўрала бяздонне, зацягнутае радкаватым туманам. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сабатава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак.

1. што. Наўмысна сарваць (зрываць) што‑н.; дзейнічаць супроць чаго‑н. шляхам сабатажу. Кулакі сабатавалі ўсе загады Савецкай улады: хавалі хлеб, дзе толькі маглі. Сяргейчык.

2. толькі незак. Займацца сабатажам. [Даніла:] — Але ты быў упэўнены, што хлопчык сабатуе. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

torpedo

[tɔrˈpi:doʊ]

1.

n., pl. -does

1) тарпэ́да f.

2) падво́дная мі́на

3) сыгна́льная пэта́рда

2.

v.t.

1) узрыва́ць тарпэ́дай

2) зрыва́ць

to torpedo a peace conference — сарва́ць мі́рную канфэрэ́нцыю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)