зрыў, зрыву, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зрываць ​1 — сарваць і зрывацца — сарвацца.

2. Няўдача ў чым‑н., правал у якой‑н. справе. Асобныя зрывы ў творчасці беларускіх навелістаў вульгарызатарская крытыка 30‑х гадоў надта перавялічвала. Пшыркоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)