crank2 [kræŋk] n. tech. крывашы́п; кале́на, кале́нчаты рыча́г; завадна́я ру́чка (аўтамабіля)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
дзяржа́нне ср. черено́к м., рукоя́тка ж., ру́чка ж.; (у весла) валёк м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
broomstick
[ˈbru:mstɪk]
n.
даўга́я ру́чка, кій мятлы́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
lever [ˈli:və] n.
1. рыча́г, падва́га, ру́чка
2. (for/against) сро́дак уздзе́яння, рыча́г
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
грабі́льна, ‑а, н.
Ручка ў граблях. Дзяды спаўзлі з верху, абышлі стог навокал, падраўнялі яго граблямі, прымацаванымі да доўгіх грабільнаў. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тро́нкі, ‑нак; адз. няма.
Ручка нажа, відэльца і пад. На зашмальцаваных тронках нажа ярка вызначаліся жоўтыя заклёпкі накшталт рыбіных вачэй. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эфе́с, ‑а, м.
Ручка халоднай зброі (шаблі, шпагі і пад.). — Падай сюды карабіны! — закрычаў казак і схапіўся за эфес шашкі. Лобан.
[Ад ням. Gefäß.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ко́рба, ‑ы, ж.
Ручка, якой прыводзяць у рух што‑н. Сівенькі дзядок-лірнік пасоўваўся ўбок і, круцячы корбу, пачынаў напяваць. С. Александровіч.
[Ням. Kurbe.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падлако́тнік, ‑а, м.
Ручка крэсла, на якую абапіраюцца локцем у час сядзення. Алесь сядзіць каля стала ў цвёрдым з падлакотнікамі крэсле. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скоба́ ж.
1. (ручка у дверей) кля́мка, -кі ж., ру́чка, -кі ж.; (для замка) прабо́й, -бо́я м.;
2. техн. кля́мар, -ра м., ду́жка, -кі ж., скаба́, -бы́ ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)