вы́плавак, ‑лаўка, м.

Спец. Кавалак металу, выплаўлены з руды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рудано́сны, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае ў сабе залежы руды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Érzförderung

f - здабы́ча руды́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

fúchsrot

a рджы, руды́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

róthaarig

a рыжавало́сы, руды́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

сыра...¹ Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) сыры, у сырым выглядзе, напр.: сыравялены, сыравэнджаны;

2) які падвяргаўся толькі першаснай апрацоўцы, напр. сырадутны (старажытны спосаб вырабу жалеза непасрэдна з руды; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шыхтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.

Спец. Састаўляць шыхту. Шыхтаваць руды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рудава́ты, ‑ая, ‑ае.

Трохі руды, не зусім руды. [Галіна Адамаўна] не ведае больш прыгожых валасоў. Дурні тыя, хто кажа, што доктар Яраш трохі рудаваты. Шамякін. [Сабастыян] пільна ўзіраецца пад кусты ядлоўцу, шукаючы рудаватых грыбных капялюшыкаў. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штуф, ‑а, м.

У геалогіі — кавалак мінералу, руды, узяты ў якасці ўзору.

[Ням. Stufe.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bister, bistre

[ˈbɪstər]

n.

1) цёмна-руды́ пігмэ́нт

2) цёмна-руды́ ко́лер

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)